ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၅၅

{Zawgyi}

လင္ရွန္းေျပာလို႔ၿပီးတဲ့ေနာက္ Fခန္းတစ္ခန္းလုံး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။

မနက္ခင္းစာၾကည့္ခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း အတန္းက အေတာ္ေလးတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူ႔ေပၚသာ က်ေရာက္ေနတယ္။

သူ႔ေဘးနားမွာထိုင္တဲ့ ခ်င္မင္းမင္းက လင္ရွန္းရဲ႕အက်ီအစြန္းနားကို အသည္းအသန္ဆြဲကာ သူ႔ထက္ေတာင္ ပိုၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားေနေသးတယ္ "ရွန္းေကာ! ရွန္းေကာ!"

ခ်င္မင္းမင္းက သူ႔ကို လက္မေထာင္ျပကာ "မင္းက ငါ့ရဲ႕တစ္သက္စာ idolႀကီးပါပဲ!"

လင္ရွန္း သူ႔ကိုၿပဳံးျပလိုက္ၿပီးေနာက္ စာသင္ခန္းအျပင္ဘက္ကို လွည့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။

Fတန္းက စာသင္ေဆာင္ရဲ႕ထိပ္ဆုံးအလႊာ ညာဘက္မွာရွိတယ္။ ညာဘက္ကို ထပ္သြားမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြ အခန္းထဲကထြက္လာခ်ိန္ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္လုပ္ႏိုင္ေစဖို႔ စက္ဝိုင္းပုံစံအကြက္ႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။

အခုခ်ိန္မွာ လီရႈခ်န္နဲ႔ ေမာ့က်ဴးခ်န္က ထိုအကြက္ေထာင့္နားမွာ ရပ္ေနၾကတယ္။

လင္ရွန္းက ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕အမူအယာကို မျမင္ရဘူး။ အတန္းပိုင္ဆရာကသာ အေတာ္ေလး႐ုပ္တည္ေနၿပီး တစ္စုံတစ္ခုကို တီးတိုးေျပာေနတာကိုသာ ျမင္ရတယ္။

သူ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈသြင္းၿပီး လီရႈခ်န္ဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ အိုးရန္ယင္းယီရဲ႕ postကေန ေမာ့က်ဴးခ်န္က ႐ူပေဗဒမွာ အမွည့္ျပည့္ရထားတယ္ဆိုတာကို သူသိလိုက္ရၿပီး လင္ရွန္းလည္း နည္းနည္းေတာ့ အံ့ဩခဲ့ရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ႀကီးဝင္ေနတဲ့ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို သူယုံတယ္၊ ခိုးခ်ဖို႔ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

သူ႔အတြက္ ခိုးခ်တယ္ဆိုတာ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာ။

တကယ္ေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့စာေမးပြဲႏွစ္ခုမွာ လင္ရွန္းတကယ္ တြန႔္ဆုတ္ခဲ့ရတယ္။

သူ နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးသင့္လားဆိုၿပီးေတာင္ ေတြးခဲ့မိတယ္။