ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၅၈.၂

{Zawgyi}

သို႔ေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳး ေႏွာင့္ေႏွးသြားတာေၾကာင့္ ေန႔ခင္းပိုင္း ပထမအတန္းခ်ိန္အတြက္ ဆရာက အတန္းထဲကိုေတာင္ ေရာက္လာၿပီျဖစ္တယ္။

သူလည္း ခ်င္မင္းမင္း၊ တျခားသူေတြနဲ႔အတူ ထိုင္ခုံဆီ အေလာတႀကီးျပန္သြားရတယ္။

မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ ဆရာက သင္ခန္းစာကို စတင္ေတာ့တယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္က သူ႔ေက်ာေပၚမွာ စာကိုေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားေရးလာတယ္။

'ငါ့ကို နံရံမွာ ကပ္မယ္ေပါ့?'

'ဟား ဟား'

'သတၱိေတြ သိပ္ရွိေနတာပဲ'

'ေက်ာင္းဆင္းရင္ မျပန္နဲ႔အုံး'

လင္ရွန္း ေခါင္းအျမန္ယမ္းျပလိုက္တယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္က သူဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္း နားလည္လားေတာ့မသိေပမယ့္ ဘယ္လိုေနေန ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၿငိမ္က်သြားတယ္။

ပထမအတန္းခ်ိန္ၿပီးသြားတဲ့အခါ လင္ရွန္းေနာက္လွည့္ကာ ၿပီးခဲ့တဲ့အေခါက္တုန္းက ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ရွင္းျပမလို႔လုပ္လိုက္တယ္။

ေနာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တစ္ဖက္လူက ထိုင္ခုံမွာရွိမေနမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ လင္ရွန္း ေၾကာင္အသြားေတာ့တယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ေျပးသြားတာလား?

တစ္ဖက္လူ ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ထြက္သြားမွန္းေတာင္ သူသတိမထားမိလိုက္ဘူး။

ရလဒ္ကေတာ့ ေမာ့က်ဴးခ်န္က ပထမဆုံးအတန္းခ်ိန္မွာ မရွိ႐ုံတင္မကဘူး၊ ေနာက္ထပ္ေန႔ခင္းပိုင္း အတန္းခ်ိန္ သုံးခ်ိန္လုံးမွာလည္း ျပန္ေရာက္မလာဘူး။

ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့အခ်ိန္ထိေတာင္ ေမာ့က်ဴးခ်န္က ျပန္မလာေသးဘူး။

သူ႔စားပြဲေပၚမွာ ပထမအတန္းခ်ိန္မွာသင္ရတဲ့ စာအုပ္ကို ျဖန႔္ထားတယ္။ လြယ္အိတ္ကလည္း အံဆြဲထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ။

သူ သုံးေနက်ေဘာပင္ကလည္း ဖြင့္ထားတဲ့စာအုပ္ေပၚမွာ တေစာင္းေလးရွိေနတယ္။