ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၁၇

{Zawgyi}

“ဘယ္လိုလဲဟင္?” လင္ရွန္းမ်က္ႏွာေတြ ပူလွၿပီ။ “စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ငါက သင့္ေတာ္တဲ့ႏႈန္းပဲ ထားေပးမွာပါ၊ ရလဒ္တိုးတက္လာတဲ့အေပၚမူတည္ၿပီး ယူမယ္ေလ၊ တိုးတက္မႈတစ္ခုစီကို ဆယ္ပုံပုံၿပီး ဒီလိုနည္းနဲ႔ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ယူရမလဲဆိုတာကို တြက္ၾကမယ္၊ ဒါေတာ့ဒါေပါ့ စာေမးပြဲမွာ တမင္အမွတ္နည္းေအာင္ေတာ့ ေျဖလို႔မရဘူး”

ေမာ့က်ဴးခ်န္ “…”

လင္ရွန္း ေျပာေနရင္း အသံကို ပိုပိုတိုးလာတယ္။ “အဲ့တာဆို… အရမ္းလည္း ေဈးမမ်ားသလို… ႏွစ္ေယာက္စာကို တစ္ေယာက္စာနဲ႔ပဲလုပ္တာဆိုေတာ့ သက္သာတယ္ေလ၊ ၿပီးရင္ မင္းေရာ စုတ်န္းတ်န္းပါ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရာခိုင္ႏႈန္းတြက္တာေတြ ဘာေတြလုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ အပိုင္းကိန္းတြက္တာလည္း တိုးတက္လာလိမ့္မယ္”

ေမာ့က်ဴးခ်န္ “…”

စုတ်န္းတ်န္း? ဘာလို႔ ေနာက္ထပ္စုတ်န္းတ်န္းပဲလဲ! လင္ရွန္း ဘာကိုဆိုလိုခ်င္ေနတာလဲ? စုတ်န္းတ်န္းက်ေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီယိုနဲ႔ဟာေလးစာရတယ္ သူ႔က်ေတာ့ ဂ်ဳံေပါင္မုန႔္ႀကီး။ မင္းက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပိုက္ဆံရွာၿပီး စုတ်န္းတ်န္းကို ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးဖို႔ ႀကံစည္ေနတုန္းလား? ဘာေၾကာင့္မ်ား နည္းနည္းထူးဆန္းတယ္လို႔ ခံစားေနရတာလဲ? သူ႔ေခါင္းေမႊးေတြေတာင္ ေျခာက္လာသလို ထင္မိေနၿပီ!

ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ လင္ရွန္း ေမာ့မၾကည့္ရဲခဲ့ဘူး။ အခုခ်ိန္ျဖစ္ေနမယ့္ ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးကို ပိုလို႔ေတာင္ ၾကည့္ရမွာေၾကာက္ေသးတယ္။ WeChatမွာ စာပို႔ထားတာေတြသာ မျမင္ျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီလိုမ်ိဳး အရွက္မရွိတဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ျဖစ္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။

လူအမ်ားစုအတြက္ေတာ့ ညီျဖစ္သူက အစ္ကိုႀကီးဆီကေန ပိုက္ဆံေတာင္းတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ေတြးေကာင္းေတြးႏိုင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနၿပီး လစာကလည္း နည္းပုံမေပၚတဲ့ သူ႔အစ္ကိုႀကီးလိုလူမ်ိဳးေပါ့။

သူအခုေလးတင္ သူ႔WeChatက walletကို စစ္ၾကည့္လိုက္တာ အထဲမွာ ယြမ္ရာဂဏန္းေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ လင္ရွန္း စကားေျပာထားတာေတြကို ဆုံးေအာင္မၾကည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ သူ႔အစ္ကိုဆီက ပိုက္ဆံထပ္မေတာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။