ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၅၄

{Zawgyi}

မနက္ေစာေစာ ေလွ်ာက္လမ္းဘက္ကထြက္ေပၚလာတဲ့ သူစိမ္းေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံက ေလထုကို ဒြိဟျဖစ္လာေစတယ္။

လင္ရွန္းအာ႐ုံက သူ႔ဆီ တန္းခနဲေရာက္သြားတယ္။

ေလွကားေအာက္က ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ သူတို႔ ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့လူက သူတို႔ေခါင္းအထက္ မီတာအနည္းငယ္သာ ကြာေဝးတယ္ဆိုတာကို သိၾကပုံမေပၚဘူး။

ေနာက္တစ္ေယာက္အသံထြက္ေပၚလာတယ္ "ဟုတ္တာေပါ့ ငါေတြ႕လိုက္တယ္! ငါ မနက္စာစားေနတုန္း ေတြ႕လိုက္တာ၊ ပဲႏို႔ေတြေတာင္ စားပြဲေပၚဖိတ္ကုန္တယ္... အဲ့ အိုးရန္ယင္းယီက ႐ူးေနတာလား?! ၿပီးေတာ့လည္း ေသြးစာအုပ္တဲ့... ဟာသပဲ!"

"ဟုတ္ပါ့!" အရင္ေျပာခဲ့သူ ဘာမွျပန္မေျပာေသးခင္ တတိယလူရဲ႕အသံ ထြက္လာတယ္ "အဲ့တာက အမွန္ျဖစ္ေနေတာ့ေရာ?! ဒါကို ဘယ္ဆရာကမွ မေျပာၾကေပမယ့္ နင္တို႔ေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ ရွာလို႔ရတာပဲေလ၊ ရွင္းဆန္းေက်ာင္းက သခင္ေလးေမာ့မိသားစုရဲ႕အပိုင္ပဲေလ၊ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူက အမွတ္ျမင့္ျမင့္လိုခ်င္တယ္ဆို ေနာက္ဆုံးတကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲ မဟုတ္သေ႐ြ႕ သူလည္း ဘယ္အခ်ိန္မဆို အမွတ္ျပည့္ယူလို႔ရေနတာပဲေလ မဟုတ္ဘူးလား?"

"ေျပာရမယ္ဆို အဲ့တာလည္းဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္..." စစခ်င္းမွာ ေျပာခဲ့တဲ့လူက ထပ္ေျပာလာတယ္ "အိုးရန္ယင္းယီလည္း ဒါကို သိမွာပဲ၊ သူ႔မွာ သက္ေသမရွိဘူးဆိုရင္ ဒီ postကို ဘယ္လိုလုပ္ တင္ရဲမွာလဲ?"

"ဒါေပမယ့္ အိုးရန္ယင္းယီက လက္ေ႐ြးစင္တန္းက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးလား? သခင္ေလးေမာ့က Fတန္းကေလဟယ္! လက္ေ႐ြးစင္အတန္းနဲ႔ Fတန္းက အထပ္ခ်င္းမွ မတူတာ၊ သူက အၾကားအျမင္ေတြဘာေတြ ရေနလို႔လား? ဒီေလာက္အေဝးႀကီးမွာရွိတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က မသာမာတဲ့နည္းလမ္းသုံးတယ္ဆိုၿပီး သိေနရေအာင္!"

"ဒါေပမယ့္..."

အေျခတင္ေျပာေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူသုံးေယာက္ရဲ႕အသံေတြက တျဖည္းျဖည္းတိုးေဖ်ာ့သြားေတာ့တယ္။

သူတို႔ေတြက တတိယထပ္မွာရွိတဲ့အတန္းတစ္ခုက ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္ေလာက္တယ္။