Part : 15 🔮

313 33 2
                                    

" တင်န်း တောင် "

ညကိုးနာရီဝန်းကျင်မှာ ဘဲလ်သံကြားရပြီဆိုလျှင် ကင်မ်နမ်ဂျွန်းပင်ဖြစ်ကြောင်း Jin သိလိုက်သည်။ Jin အိမ်တွင်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်သွားပြီဆိုတာသိပြီးကတည်းက ကင်မ်နမ်ဂျွန်းက သူ့အိမ်သူ့ယာလို့သဘောထားကာ အချိန်မရွေးဝင်ထွက်တတ်လာသည်။ အကြောင်းပြချက်ကိုမေးလျှင်လည်း ပျင်းလို့ ဟုပေါ့ပျက်ပျက်သာပြန်ဖြေတတ်သည်။

" ဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ ကင်မ်နမ်.. မင်းမျက်နှာကဘာဖြစ်လာတာလဲ "

Jin တံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ ရောင်နေသော ပါးတစ်ဖက်ကိုကိုင်လျက်ရပ်နေသောဂျွန်းကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

အိမ်ထဲကဆိုဖာခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီးချိန်အထိ ဂျွန်းက အသံတိတ်နေသည်။

" ဂျွန်း လာ ကြပ်ထုတ်ထိုးရအောင် "

အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ တိုးတက်လာသော သူတို့ဆက်ဆံရေးတွင် Jin က စိတ်လိုလက်ရရှိသောအချိန်များ၌ ကင်မ်နမ်ဂျွန်းဟုမခေါ်တော့ဘဲ ဂျွန်းဟုခေါ်တတ်လာသည်။

Jin ကရေနွေးပူပူတစ်ခွက်နှင့် အဝတ်စတစ်ခုယူလာပြီး အဝတ်စကိုရေနွေးခွက်မှာကပ်လိုက် ဂျွန်းရဲ့ပါးပေါ်မှာကပ်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။

" ဂျွန်း တစ်ခုခုပြောဦးလေ "

ဂျွန်းကကြပ်ထုတ်ထိုးပေးနေသော Jin လက်ကိုဆွဲကိုင်ထားလိုက်ပြီး Jin ပေါင်ကိုခေါင်းအုံးလုပ်ကာလှဲအိပ်လိုက်သည်။

" ကင်မ်နမ်ဂျွန်း "

" ခဏလေးပါကွာ ဒီအတိုင်းလေးခဏနေရအောင် "

" ဘာဖြစ်လာတာလဲ မပြောတော့ဘူးလား "

" ဒီနေ့ငါအလုပ်မှာအမှားတစ်ခုလုပ်ခဲ့မိတယ်..အဖေကငါ့ကိုဝန်ထမ်းတွေအများကြီးရှေ့မှာပါးချလိုက်တာ "

Jin သက်ပြင်းချမိရုံသာ။ ဂျွန်းအလုပ်ဝင်တာ တစ်လပင်မရှိသေးသော်လည်း ထိုပြဿနာများကို မကြာခဏကြားနေရသည်။ အရင်ကဆို လူတွေရှေ့မှာ လက်မပါတတ်သော သူဌေးကြီးကင်မ်ကလည်း အခုနောက်ပိုင်း ပိုပိုဆိုးလာသည်။

" ငါ့ပါးကမနာပါဘူး..ဒါပေမယ့်ငါရှက်တယ် "

ဂျွန်းကမျက်လုံးတွေကိုတင်းတင်းမှိတ်ထားပြီးပြောသည်။

The Last HopeOù les histoires vivent. Découvrez maintenant