Villian Deku, İzuku Midoriya yandere senaryo. [1] [anime: boku no hero academia] [karakter reşittir.] [villian deku au.] [uyarılar: yaralama, potansiyel yandere, kan, şiddet, taciz, yetişkin içerik, depresyon, kısıtlama ve hapsetme, yetişkin cinsel içerik, manipülasyon ve zorlama.] Y/N: lütfen uyarılara dikkat ederek okuyun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kız elini ağzına sıkı sıkı bastırıyor ve ağlamalarını bastırmaya çalışıyordu. Gözyaşlarını elinin üzerini sırılsıklam yapmıştı. Vücudundaki yara izleri ve çürükler ona hafif bir sızı verirken onları umursamıyordu bile. Sadece buradan ve bu acıdan kurtulmak istiyordu.
"Y/n-chan~ nerdesin? Buradan çıkamayacağını biliyorsun öyle değil mi? Şimdi beni üzme ve kollarıma gel. Eğer şimdi gelirsen söz canını daha az yakacağım."
Yeşilli neşeli sesi ile konuştu. Elindeki bıçağı gamsızca döndürüyor ve ağır adımlarıyla büyük evi geziyordu. Y/n'in asla bu evden çıkabileceğini düşünmüyordu. Sonuçta bunun her türlü önlemi almıştı. Aslında Y/n'in kaçmaya çalışması bile çok aptalcaydı.
"Hadi ama güzel Y/n'm. Eğer dahada saklanmaya devam edeceksen sinirlenmeye başlayacağım."
Genç kızın duyduğu ses yüzünden titremesi artmış ve bir eliyle kalbine baskı yapıyordu, korkuyordu. Bu adamdan korkuyordu. Ölmek ya da acı çekmek istemiyordu artık. Kurtulmak istiyordu.
Yeşilli olanın yüzündeki sırıtma sönmüş ve sesli bir nefes almıştı. "Bu saklanbaçtan çok sıkıldım Y/n. Ya şimdi yanıma gel ya da ben seni bulduğumda-."
Ancak Deku'nun cümlesini bölen şey diğer odadan ağlayarak ve yorgunca çıkan genç kızdı. Y/n buradan çıkamayacağını anlamıştı. Kendini koruyabilecek herhangi bir silahıda yoktu. Onu dahada sinirlendirmeden yanına gitse iyi olacaktı. Bu hiç iyi bir deneme değildi zaten.
Deku ona doğru bitkince gelen kızı gördüğünde sırıttı ve elindeki bıçağı masanın üzerine koydu. Kollarını iki yana açtı ve genç kızın ona gelmesini bekledi.
Y/n birkaç saniye içinde aralarındaki mesafeyi kapatmış ve Deku'nun yanına gelmişti. Ona doğru kollarını açmış adama zoraki bir şekilde sarılmış ve gözlerini sıkı sıkı kapatmıştı
'Lanet olsun, neden sadece stockholm sendromuna yakalanmadım ki!' kendi kendine içinden isyan etti. Gözyaşları çaresizlikle biraz azalmıştı. Vücudu hala titriyordu.
"Aferin benim güzel Y/n'm" Deku ona sarılan kıza kollarını sıkıca doladı ve konuştu kulağına doğru. Bir eli belini sıkıca sarmış diğer eli saçlarını okşayarak kafasının üzerindeydi. Deku kafasını kızın boynuna koymuş ve hafifçe öpücükler konduruyordu.
Birkaç dakika hareketsizce durdular. Ayrıldıklarında yeşilli oğlan kızın çenesini tuttu ve kendisine çevirdi. Yüzünde ifadesiz bir bakış vardı.
