Aizawa x Reader (Bnha x Reader)

Dövüş teknikleri

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın aloo

Sarı kafa hâlâ çocuğu tutarken başını bana çevirdi. Ne dediğimi anlamamış gibiydi.

Diğer çocukta en azından biraz zeka varmış, sarı kafanın boşluğundan yararlanıp yüzüne bir yumruk attı.

Sarı kafa benim olduğum tarafa doğru sendeledi ve yanağını tutarak doğruldu.

"Sana sağ bel boşluğuna tekme atmanı söyledim, beni dinlemelisin."

Birkaç saniye kaşları çatık yüzüme baktı ve geri çocuğa döndü.

O fırsatta çocuğu baştan aşağı süzdüm.

İşte bu!

"Sağ ayak bileği yaralı, orayı hedef al."

Bu sefer beynini kullanıp beni dinledi ve hızlıca çocuğun sağ ayak bileğine çelme atıp onu yere düşürdü.

Yere düşen daha fazla hareket edemez gibi duruyordu. Ayrıca, sanırım burnu kırıktı.

Bir süre hareket etmesini bekledim. Hareket etmeyince sigaramı dudaklarımın arasına koyup çocuğa ilerleyerek çömeldim ve yüzüne baktım.

"Pes mi ediyorsun?"

Bir süre yüzüme baktı ve kafasını aşağı yukarı salladı.

Dumanı üflerken ayağa kalktım ve sarı kafaya döndüm, "Kazandın."

Beni baştan aşağı süzdü, "Sen kimsin?"

"Memnun oldum canım, ben Mia. Kafes dövüşü düşündün mü hiç?"

Kaşları daha çatıldı ama ağızı şoka girmiş gibi açıldı. "Ne saçmalıyorsun?"

"Ah, anladım. Demek düşünmedin. Neyse..."

Gözüm üstündeki formanın amblemine takıldı. "UA? Kahramanlık okulu mu?"

Gülerek yüzüne baktım, "Kahramanlık okuluna giden bir çocuğun sokak arasında başka bir çocuğu bu şekilde dövmesi ne kadar doğru?"

Dudağındaki kanı sildi, "Seni ilgilendirmez."

Omuz silktim, "Evet."

Sokağın diğer ucundaki caddeye yöneldim. Sarı kafa da peşimden geliyordu ama ses etmedim.

Caddede yan yana yürürken tekrar konuştu. "Nereden biliyordun?"

"Neyi?"

"Dövüş şeyleri... O taktikleri bana nasıl verdin? Dövüş sanatları ile mi ilgileniyorsun?"

"Evet, uzun zamandır."

Konuşacağı sırada telefonunun çalması ile cebinden telefonu çıkardı ve arayan kişiyi gördüğü an hızlıca telefonu açıp kulağına dayadı.

"Sensei?"

"Şey, dışarıdayım."

"Merak etmeyin, geliyorum."

"İzin mi? Şey..."

Telefonun diğer tarafında konuşan adam sinirli gibiydi. Sanırım bu sarı kafa izin almadan okuldan çıkmıştı.

"Geliyorum sensei... Evet, tamam."

Telefonu kapattı ve cebine koydu.

"Okula dönmeliyim."

Ona baktım, "Banane bundan lan? Git istediğin yere."

Birkaç saniye afallamış şekilde yüzüme baktı, sanırım haklı olduğumu fark etmişti ki bir şey demedi ve caddeden sağa dönerek benden ayrıldı.

Eve gitsem iyi olurdu.

Maçtan saatler önce çıkmıştım ama hâlâ duşa girememiştim.

Ayrıca çok yorgundum!