KS သိသည်ပေါ့ ။ သူတို့ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ ချယ်ယွန်းဂျယ်ကို။ တစ်ချိန်ကသူ့လူကြီးရဲ့ အရမ်းချစ်ခဲ့ရသူမှန်းပေါ့။ Sehun နဲ့ Baek ဆီကကြားရခြင်း။ လူကြီးက ချစ်ပြီဆိုရင်လည်းတစ်ဘဝလုံးအတွက်။ နာကျည်းသွားပြီဆိုရင်လည်း ခွင့်လွှတ်ဖို့ လမ်းစမရှိ။ ဒါပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်က စေ့စပ်ဖို့အထိဖြစ်ခဲ့တာလေ။ အရမ်းချစ်ခဲ့ကြတာလေ။ ထိုမိန်းခလေးရဲ့ မျက်ဝန်းထဲမှာ သူ့လူကြီးကို ပြန်လိုချင်တဲ့အရိပ်အယောင်တွေပေါ်နေတယ်လေ။ သူ့လူကြီးကရော အရမ်းချစ်ခဲ့တယ်မလား။
တကယ်လို့သူလူကြီးသာ ထိုမိန်းခလေးကိုပြန်ရွေးသွားရင်ရော။ လူကြီးရဲ့မိဘတွေသာ ထိုမိန်းမကိုကြည်ဖြူနေရင်ရော။ ဒါဆိုရင်သူက ကျန်ခဲ့မှာလား။
KSမဖြစ်သင့်တဲ့အတွေးတွေကိုတွေးမိကာ မျက်ရည်ဝဲလာသည်မို့၊ စားသောက်ဆိုင်မှထွက်လာလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် ဝပြီမလို့ ခင်ဗျားတို့ပဲ့စကားပြောကြပါ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့။"
Chanyeol သူ့အရှေ့ကထထွက်သွားသော KSကိုမဆွဲထားမိသလို၊ ချယ်ယွန်းဂျယ်ကိုလည်း စကားမပြောမိ။ သူအကြောင်သား စားပွဲကိုထိုင်ငေးနေသည်။ ထိုအရာကိုမြင်သော အဝေးမှသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကအားမရတာကြောင့် Chanyeol ဆီ လာခဲ့ကြသည်။
"Park Chanyeol! မင်း Kyung Sooထွက်သွားတာကို မလိုက်သွားဘူးလား! သူကအားငယ်တတ်မှန်းသိရက်နဲ့ကွာ!"
Yixing ဒေါသထွက်ပြီးပြောမိသည်။ သူနဲ့ KSနဲ့က တရုတ်မှာနေစဥ်ကပင် ညီအစ်ကိုအရင်းလို။ KSအားငယ်တတ်မှန်းသူသိတာမို့ ပြောလိုက်ခြင်း။ KS ကိုညီအရင်းတစ်ယောက်လိုချစ်သည်မို့ KSနာကျင်မှာကိုတော့မကြည့်ရက်။
"ဟမ်..အော်..အင်း..ငါလိုက်သွားမယ်"
ထိုအခါ ကြောင်နေရာမှ သတိပြန်ဝင်လာသော Chanyeol။
Chanyeol အမြန်လိုက်သွားဖို့ပြင်ပေမဲ့ သူ့လက်ကိုဆွဲကိုင်လာသော ချယ်ယွန်းဂျယ်။
"Chan ရှင်ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"မင်းအပူမပါဘူး!!"
Chanyeol ဒေါသတကြီးပြန်အော်လွှတ်လိုက်ကြောင့် ထိုမိန်ယမအပါအဝင် စားသောက်ဆိုင်အတွင်းရှိ ဝန်ထမ်းများမှာ အသံပင်တိတ်သွားကြသည်။ သူတို့ CEO ရဲ့ဒေါသကိုသိသည်ကိုး။
