အဆိပ်/လီဝေယန်း

၄၃။ ငြင်းဆန်၍ မရသော သက်သေ

၄၃။ ငြင်းဆန်၍ မရသော သက်သေ (Nc)

လောင်ဖူးရန် မျက်မှောင်ကျုတ်လိုက်မိသည်။ "ငါ့ကို ကုနေကျ သမားတော်ကို ခေါ်ရင် ရပြီမဟုတ်လား---"

လီမင်ဖုန်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "သာမန် သမားတော်နဲ့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ လင်သမားတော်ဟာ ဆေးဝါးတွေ ခွဲခြားရာမှာ သိပ်ကို ပါရမီရှိတယ်လို့ ကျတော်ကြားတယ်၊ သူ့ကိုပဲ ခေါ်လိုက်ကြတာပေါ့..."

လောင်ဖူးရန် တစ်ခဏတော့ နှုတ်ဆိတ်သွားမိသည်။ သမားတော်လင်မှာ အေးဆေးတည်ကြည်၍ ရိုးသားဖြောင့်မတ်သောကြောင့် လေးစားကြည်ညိုဖွယ် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဖက်ဖက်ကိုမှ ဘက်လိုက်မည်မဟုတ်ပေ။ လီမင်ဖုန်းက သူ့အား ခေါ်ယူမည်ဟု အကြံပြုသည်မှာ လူတိုင်း ယုံကြည်လက်ခံနိုင်ရန် ဖြစ်ပေမည်။ လောင်ဖူးရန် မျက်လုံးများ မှိတ်ထားပြီး တွေဝေနေမိသည်။

ခန်းမတစ်ခုလုံး လုံးဝဥဿုံဆိတ်ငြိမ်နေသည်။

လီဝေယန်း၏ နူးညံ့လှပသော မျက်နှာလေးမှာ နေရောင်နုနု ခဆင်းသောကြောင့် ဝင်းပကြည်လင်နေသည်။ သူမ အေးစက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။ "တာ့ကောက လင်သမားတော်ကို ခေါ်မေးမယ်ဆိုတော့လည်း အကောင်းဆုံးပေါ့... ဒါပေမဲ့ လင်သမားတော်က ကျွန်မမှာ အပြစ်မဲ့ကြောင်း သက်သေပြပေးနိုင်မယ်ဆိုရင်ရော... တာ့ကော ဘယ်လို လုပ်ပေးမှာလဲ"

လီမင်ဖုန်းကတော့ ယုံကြည်ချက်အပြည့်နှင့် တောက်ပအားရစွာ ပြုံးလိုက်သည်။ "ဒါဆိုလဲ အစ်ကိုက ဒူးထောက်ပြီး စန်းမေးကို လက်ဖက်ရည်ဆက်ကာ တောင်းပန်မယ်...!"

"ကောင်းပြီလေ...! ဒီလိုပဲ သတ်မှတ်လိုက်ကြတာပေါ့...!" လီဝေယန်း အသာပြုံးလိုက်သည်။

လီချန်းလဲ့ နားထောင်နေရင်း သူမ၏ မရေမရာသော မျက်ဝန်းများက လီဝေယန်းထံ အကြည့်ရောက်သွားမိတော့သည်။

သိပ်မကြာလိုက်၊ လီရှောင်းရန်လည်း ရောက်လာတော့သည်။ သူ ဝင်လာသည်နှင့်၊ လီဝေယန်း ခန်းမအလယ်၌ တစ်ဦးတည်း မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ကျန်သူများကတော့ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငြင်းခုန်အချင်းပွားသည့် အငွေ့အသက်တချို့ကို ရတော့ သူ ခေါင်းခဲစပြုလာတော့သည်။ 'ဘာတွေ ဖြစ်ရပြန်တာလဲ...!' သူက ရှင်းပြရန် မေးမြန်းတော့မည့်ဆဲဆဲ လောင်ဖူးရန်က ပြောလာလေသည်။ "သားရောက်လာတာ ကောင်းတယ်၊ ထိုင်ပါဦး၊ သမားတော်ရောက်တာနဲ့ ငါတို့ အဆုံးအဖြတ် စတင်မယ်...!"