Special

2~ Hope

Weg is ze. Nu al 5 dagen. Mijn beste vriendin. Ze moest haar zus gaan zoeken. Alice is nu al 5 dagen weg. Ik denk dat ik haar nooit meer zal zien. Maar zo mag ik niet denken. Piep piep piep piep willen Elijah en Hope zo snel mogelijk naar de stimulators komen. Ik herhaal willen Elijah en Hope zo snel mogelijk naar de stimulators komen.

einde bericht.

Ik zucht en sta op. De stimulators, waar ze kijken of we onze krachten goed kunnen beheersen. Ik heb er een hekel aan. Geïrriteerd sta ik op en loop ik naar de stimulators. Ja ga maar naar binnen toe. Ik loop naar binnen en zie dat er verschillende mensen achter het glas zitten. Ik weet nu al dat dit verschrikkelijk gaat worden. Ik ga in het midden staan en wacht tot ze beginnen te praten. Welkom Hope Wheater.  We willen je een aantal testjes laten doen om je vooruitgang te zien. Je mag beginnen met het vormen van een wolk. Ik zucht en maak een grote wolk boven me. En nu mag je het laten stormen. Okéééééééé. Ik maak eerst een plaat van ijs boven me zodat ik niet nat word en begin met een harde wind en veel regen en bliksem. Goed zo, nu willen we dat je, je een tornado maakt. Kijk en nu word ik boos, denk ik bij mezelf. Ze weten dat ik dat niet doe. Deze mensen willen mij op sommige momenten gewoon boos hebben. Ze weten dat ik dit niet aankan.

 

*flashback*

 

‘MAMA!!! Wat gebeurd er allemaal!’ ‘Rustig Hope, je moet rustig doen dan gaat dit alles vanzelf weg.’ Met bange ogen keek ik naar mijn ouders. Hoe kon ik in vredesnaam nu rustig worden. Ik kijk naar beneden. Ik ben 7 en heb een reuze tornado veroorzaakt omdat ik bang was omdat er iemand achter me aan zat. Ja, die man is nu dood.  Was van de regering, wilde de special van het weer vangen. Maar ja, nu zit ik dus midden in die tornado die ik niet meer stil krijg. Het is verschrikkelijk. Ik heb hierbij echt hulp nodig. Ik kijk weer omhoog, op de plek waar net mijn ouders stonden, staat nu helemaal niks meer. Wat heb ik gedaan!?! Huilend zak ik op de grond. De tornado zakt langzaam weg. Er komt iemand naast me zitten. Hij of zij slaat een arm om me heen. Ik kijk op. Elijah.

 

*einde flashback*

 

‘Ik doe het niet!’ Boos dat ik nu ben, en dat weten ze maar al te goed. Ik breek het glas dat voor de mensen zit en stuur een aantal fikse windvlagen en regenbuien op ze af. Dat houdt ze wel even bezig! Boos ren ik weg en kraak ik de deur van de capsule open. Dit konden ze niet maken. Ik zie het luik van de zolder tevoorschijn komen en klim zonder na te denken naar boven. De zolder van Elijah en mij. De zolder met de meeste herinneringen aller tijden. Ik klap het luik zachtjes dicht en zie de counturen van een persoon zichtbaar worden. Hij of zij zit ingedoken in een hoekje. Oké, nu ingrijpen voor iedereen straks in onze geheime zolder zit. ‘Je weet dat je hier op zolder niet mag komen hea!’ Verschrikt kijkt ze om. Bange ogen kijken me aan. ‘En wat doe jij dan hier dan hea?’ vraagt ze opeens bitchy. ‘Ik hoorde een geluid en ben toen naar boven gekomen.’ ‘Ach shut up!’ Zegt ze weer bitchy. Geïrriteerd kijk ik naar haar. ‘Ik verzoek je nu deze zolder te verlaten.’ ‘Oke oke ik ga al.’ Geïrriteerd draait ze haar hand en richt hem daarna naar mij. Een special dus. Een golf water komt mijn kant op. Ik draai snel mijn handen boven elkaar en de golf verandert in een wolk. Verschrikt kijkt ze me aan. Ik laat de wolk verdwijnen en trek haar nu aan haar arm naar beneden. ‘Auw, je doet me pijn.’  Ik negeerde haar en trok de zware metalen deur open waar we inmiddels waren aangekomen. Er stonden een tafel en een paar stoelen en dat was het ook wel. Het was eigenlijk een soort verhoorkamer. En dat was ook precies wat ik ging doen. Haar verhoren. Ik Liet haar midden in de kamer los en zag dat ze aanstalten maken om weg te rennen. Mooi niet. Ik heb de gave van het weer dan wel, maar je krijgt als je heel goed traint soms extra gaves. Supersnelheid was daar een van, dus binnen 2 seconden was ik buiten de deur en had ik hem op slot gedaan. Op zoek naar Joyce. Met mijn supersnelheid had ik haar ook wel snel gevonden. Ze zat midden in een vergadering met de mensen die ik nogal heb, eeeuhm hoe zeg je dat, vernederd. Ik ging snel achter haar staan en tikte op haar schouder. ‘Mevrouw, ik heb denk ik een nieuwe special gevonden.’ Geschokeerd draaide Joyce zich om. ‘Waar heb je hem/haar gelaten dan.’ ‘In de verhoorkamer, ze stribbelde een beetje tegen en is erg onbeschoft.’ Ze staat op en samen lopen we naar de kamer waar ik het meisje heb opgesloten zullen we het zo maar zeggen. Ik ontgrendel de deur en open hem. We dat het meisje boos op de tafel is gaan zitten. De stoelen heeft ze kapot gegooid. Rustig draai ik mijn hand en zijn alle stoelen weer heel. ‘Bedankt Hope, wil je Elijah even gaan halen?’ Vraagt Joyce me. Ik knik en sprint weg. Voor ik het weet sta ik voor de kamer van Elijah en klop ik aan. Niet veel later vliegt de deur open. ‘Hope, wat is er loos?’ ‘Joyce vroeg of je kon komen, we hebben een nieuwe special.’ Verrast kijkt hij op. ‘Echt???’ ‘Jammer genoeg wel ja.’ Zeg ik dan maar eerlijk. ‘Je mag haar niet hea?’ ‘Nee, niet bepaald.’ Elijah doet de deur dicht en aangezien hij ook zijn supersnelheid al heeft zijn we binnen een mum van tijd weer bij de kamer. Ik ontgrendel hem weer en samen lopen we naar binnen waar we gaan zitten. Het verhoor kan beginnen.

*2 uur later*

het verhoor is afgelopen. Ik ben gelijk de kamer uitgerend en op zolder gaan zitten. Dit wicht verdient het niet om een van ons te zijn denk ik bij mezelf. Langzaam val ik in slaap.

*Droom*

Ik loop door het gebouw heen. Overal om me heen is vuur. Voor me is ook een grote vlam. Daarachter staat Elijah. ‘E, GA WEG DAAR!!!’ Schreeuw ik. Ineens verdwijnt alles en sta ik in mijn verblijfplaats. Ik loop maar wat krankzinnig rond door wat er net gebeurd is. Is E wel veilig? ‘HOPE!’ ik draai me met een ruk om. ‘ALICE!!’ Kom hierheen, we hebben je nodig!’ ‘De oorlog komt eraan en je moet eerst nog trainen!’ ‘Ik kom zo gauw mogelijk Hope, nog 1 ding, Vertrouw niemand.’ Dat is het laatste wat ik hoor voor ik wakker word.

 

Dit was niet zomaar een droom. Alice komt terug!

opgedragen aan @Arithmophobia voor de supergave cover. THNXX