Special

19 Hope

Er zijn een paar weken voorbij gegaan. We begonnen er langzaam maar zeker in te geloven dat Deze afdeling alleen voor de macht gaat. De man is er namelijk nog steeds. En hij zegt dat hij ook een special is. Dus moet het wel alleen voor de macht zijn. Het is me wel opgevallen dat hij heel erg op Josh en Killian lijkt. Maar ik weet dat hun vader er niet meer is. Hij was gewoon verdwenen op een dag. Hij heeft al een aantal keer met Killian en Josh gepraat. Luna's wolf neemt het nog steeds over als de man, wiens naam Ronald is, te dicht in de buurt komt. Ze snapt nu al iets beter waarom, maar niet helemaal. Het was iets met haar verleden. Dat van haar wolf dan. Niet dat van Luna. Want Luna kan het zich niet herinneren. En dat is raar. Misschien geheugenverlies ofzo? Maar haar wolf herinnert het zich nog wel. Deze man heeft volgens haar haar mishandelt met zilver. En zilver is zo pijnlijk voor wolven. Ze was bijna dood geweest. Als Cedar haar niet had gevonden. Cedar. Ik krijg nog steeds rillingen als ik er aan denk. Gelukkig maar dat we zijn ontsnapt. We zijn met zijn allen een superhechte groep geworden. Oké soms zijn er nog wat onder onsjes. Maar voor de rest gaat het echt goed. Luna en Josh hebben nu wat. En Alice en Killian ook. Voor de rest zijn Elijah en ik nog steeds samen en is Yuna nog alleen. 'Ik vind wel iemand.' is wat ze altijd zegt. En dat geloof ik graag. Ze mocht dan we een biatch zijn. Maar als ze aardig is. Is ze echt een leuke meid.

En bijna iedereen is een jaartje ouder geworden. Ik 18, Elijah 19, Alice 18, Luna 19 en Josh en Killian 20. Op de een of andere manier zijn we allemaal kort na elkaar geboren. Behalve Yuna. Die moet nog een maand wachten. Ik had een prachtige ketting gehad van Elijah. Met als hangertje een zilveren bloem. Ik draag hem altijd. Alysia is al langer weg. We hebben niks meer van haar gehoord. Maar dat is moeilijk vanuit een andere dimensie denk ik. We missen haar wel. Ze was een mooie aanvulling. We hebben nog steeds geen plan bedacht hoe we de bol te pakken zouden kunnen krijgen. Het wordt frustrerend. Er zijn geen aanvallen meer gepleegd. Ik probeer een plan te verzinnen. Maar het lukt niet. Misschen moet ik even iets anders gaan doen.

'HOPE IK HEB HET MEEST GENIALE PLAN OOIT BEDACHT!' Yuna haalt me ruw uit mijn gedachtes. Yes hoogstwaarschijnlijk hebben we weer een plan! 'Ga zitten Yuna.' zeg ik terwijl ik op mijn bed klop. Ze gaat zitten. 'Oké wat was je plan?' Ik ben ook enthousiast. Alsof ik haar enthousiasme heb overgenomen. 'Nou, waarom gaan we niet met 3 van ons daarheen. Vermomd als bewaker onderzoeken we de boel. En nemen als het kan de bol al mee. Daarna gaan we naar het open weiland en slopen de hele boel!' Mijn ogen worden groot. Dat is het beste idee tot nu toe. 'We kunnen het proberen. Ik denk dat dit misschien wel wil lukken!' roep ik blij uit. Yuna is echt verandert. Soms heeft ze nog haar Bitchy trekjes. Maar zonder dat zou ze Yuna niet zijn. 'Zullen we het de rest gaan vertellen?' stel ik voor. Yuna knikt hevig. Ik ren snel de afdeling door en vind iedereen al snel. Niet veel later zitten we allemaal in mijn kamer. Te luisteren naar het plan van Yuna. Ze verteld het plan en iedereen is gelijk heel enthousiast.

'Er is alleen 1 probleem. Hoe komen we aan bewaker kostuums?' zegt Luna zachtjes. Gelijk is het stil. 'Niet aan gedacht.' zegt Yuna stilletjes.

'Ik denk dat ik jullie daar wel een eind mee op weg kan helpen.' Iedereen kijkt naar de deuropening. Daar staat Sabrina. De echte Sabrina. Ik herken het Litteken. Het litteken dat over haar wang loopt. Ze is een keer aangevallen door iets en nu heeft ze dat litteken. Nu pas herinner ik me dat de tante het niet had. Dat is logisch, want je kan het hele uiterlijk wel faken. Maar geen littekens. Daar was de tante van Sabrina niet getalenteerd genoeg voor. 'Sabrien!' roep ik uit. Ik ren naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Wat doe jij nou hier?' 'Ik zag dat jullie vastliepen met dit fantastische plan. En ik besloot te helpen. Complimenten Yuna.' zegt ze met een glimlach. 'Hoe zou jij ons kunnen helpen dan? En hoe weet je mijn naam?' Yuna kijkt verbaasd. En zo klinkt ze ook. 'Ik ben een Heks. Die pakken? Geen probleem voor mij. Enne, ik kan in de toekomst kijken. Zo moeilijk was je naam niet.' Yuna's mond valt open. Zou ik ook hebben gedaan als je hoort dat iemand die bij je in de kamer staat een heks is. Ze haalt haar stok uit haar mouw. 'Eens zien. Hoe zagen die verschrikkelijke dingen er ook al weer uit.' in haar paarse ogen schittert iets van herinnering. Dan komt er iets van walging voor in de plaats.'Oh ja. Verschrikkelijk! Alleen maar wit, en raar, en het stinkt. Wie van jullie gaat mee?' zegt ze daarna. 'Ik zeg Hope, Elijah en Yuna. Omdat Yuna het plan bedacht heeft en Elijah en Hope het meest getraind hebben.' zegt Alice. Het is denk ik een verstandig besluit want iedereen stemt mee in. We gaan op een rijtje staan. Ik Elijah en Yuna. Sabrina zwaait met haar stok. Na een tijdje voel ik dat ik een raar pak aan heb. Omg het stinkt hier binnen! 'Veel succes. Maar ik moet weer verder. Mijn vakantie wacht!' Met die woorden zorgt ze dat wij buiten staan. Met zijn vieren. Sabrina poeft zichzelf ook weer weg. En wij beginnen te rennen. Door het bos. Het is moeilijk om te rennen met dat pak aan. Maar, het lukt. Op naar de stad. Met een plan dat hopelijk gaat lukken.