Epiloog

195 19 2
                                    

Alle specials lagen op de grond. Neergeslagen door de klap die de bol gaf toen hij verwoest werd. Hope was de eerste die op durfde te kijken. Er was niks meer om hen heen. Helemaal niks. De stad was weggevaagd. Het bos was weggevaagd. Er was helemaal niks meer. Behalve hun, de Specials. Hope wekte de rest. Ze waren allemaal in schokt door wat ze zagen. Maar het voordeel; ze konden nu zichzelf zijn. Geen regering meer die de specials wilde vangen. Geen afdeling meer waar ze opgesloten zaten. Gewoon, helemaal niks meer. 'Prinses?' Hope keek om. Achter haar stond het Elfje wat ze eerder had gezien. 'Ja, Ella?' Hope was verbaast het elfje hier te zien. 'Zou je willen meekomen naar het kasteel?' Hope knikt. Luna en Josh staan achter haar. 'Zouden wij meekunnen? We hebben nou niet bepaald een ander land waar we per direct weer heen kunnen.' zucht Josh. Hope knikt. Ze geeft Elijah een kus en daarna zijn ze weg. De rest achterlatend. Yuna en haar moeder zijn al weer terug gegaan naar de echte wereld. Waar ze in het geheim moet oefenen. Maar dat was wat het beste voor haar was.

'Meneer?' Elijah schrikt op uit zijn gedachtes. Voor hem staat een man in het groen. 'Ja?' 'We willen U graag U land laten zien.' De ogen van Elijah worden groot. 'Killian, Alice, Komen jullie mee?' Elijah hoopte het met heel zijn hart. Hij wilde ze liever niet achter laten. Alice en Killian knikken allebei en lopen naar Elijah toe. Plots zijn ook hun weg en is er alleen een lege, kale vlakte over. De kale vlakte die eerst het prachtige Dressarium was.

SpecialWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu