Special

16 Hope/Josh

Hope p.o.v.

Langzaam word ik wakker. Gelijk herken ik mijn kamer. Ik ben weer thuis. Het was dus geen droom. Ik draai mijn hoofd om en zie Elijah op de stoel zitten. Zodra hij ziet dat ik wakker ben staat hij op en helpt hij me overeind. 'Hoelang heb ik geslapen?' vraag ik zachtjes. '3 uur.' zegt hij. Ik ga nog wat rechter zitten en kijk Elijah aan. 'H-het spijt me zo.' fluister ik. Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken maar het lukt niet. Hij is te groot. 'Hope, niet over nadenken. Het belangrijkste is dat ik je nu terug heb.' fluistert hij. Daarna tilt hij me van het bed af en omhelst me stevig. Ik sla mijn armen ook om hem heen. Na een tijdje laten we elkaar weer los. 'Waar is Luna?' vraag ik aan Elijah. Precies op dat moment hoor ik een meisje lachen en even later komt Josh met een grote glimlach binnen. Op zijn rug zit Luna. Ook zij heeft een grote glimlach op haar gezicht. 'En Killian en Alice?' vraag ik daarna. Alsof Killian mijn gedachten kan lezen, wacht, dat kan hij. Naja. Ook Alice en Killian komen ook de kamer binnen. Samen met Alysia. Alleen kijken Alice en Alysia wat minder blij. Ik zou dadelijk wel vragen wat er aan de hand was. Joyce kwam binnen getrippeld en het gezicht van Alysia werd nog verdrietiger, met ergens ook een beetje boosheid. 'Hebben jullie de bol!' roept Joyce blij uit. Ik schud wild mijn hoofd. De bol was wel het laatste waar ik aan had gedacht. 'Owh, dan ga ik maar weer eens.' Met die woorden draait ze zich om en loopt ze weg. 'Vonden jullie dat ook raar?' vraag ik zodra ik zeker weet dat Joyce weg is. Iedereen knikt een instemmend. 'Alsof ze ons alleen hier houdt voor de bol.' Zegt Elijah om mij aan te vullen. Misschien is dat ook wel zo. Misschien vertrouwen we de verkeerde mensen wel. Misschien hebben ze niet het beste met ons voor, misschien draait het hun alleen om de macht. De macht die ze kunnen krijgen door de krachten van de specials! 'Ik ben het helemaal met je eens Hope.' zegt Killian plots. 'Ik zei niks Killian.' zeg ik verbaast. 'Owh, sorry. Ik moet echt afleren om in iedereens gedachten te kijken.' glimlacht hij flauwtjes. 'Waar ben je het dan mee eens Killian?' Ik kijk naar de deur. Yuna staat in de deuropening. 'Yuna. Wat een verassing om jou hier te zien.' zegt Elijah bot. Ze slaat haar ogen neer. 'I-ik wilde komen zeggen dat het me spijt dat ik de hele tijd zo gedaan heb. Ik zag jullie net hier zo staan en, en ik ben gewoon jaloers dat ik nergens bij hoor.' ze slikt een keer. Ik kijk naar Killian. Meent ze het? denk ik. Killian knikt. 'Yuna. Kom erbij. Vanaf nu hoor je gewoon bij ons.' zeg ik terwijl ik opsta en naar haar toe loop. 'We hebben elkaar nodig.' zeg ik terwijl ik haar handen pak. Ik trek haar mee naar de kamer en zet haar naast mij op het bed neer. 'Alice, Alysia, Luna, Killian. Dit is Yuna.' zeg ik. Yuna glimlacht lichtjes. 'Alysia en Alice, jullie moeten het ze vertellen.' dringt Killian ineens aan. 'Ja, nou, eigenlijk, eeuhm, tja ik-' stottert Alysia. 'Alysia gaat weg.' kapt Alice haar af. Mijn mond zakt open. Alysia gaat weg. Ergens snap ik het wel. Ze moet verder. Met wat ze aan het doen was voordat ze bij ons kwam. 'We begrijpen het. Ik hoop dat je een mooie tijd tegemoet gaat.' zegt Elijah. Alysia tovert een klein glimlachje op haar gezicht. We praten Yuna wat bij. Josh lijkt diep in zijn gedachten. Ineens trekt Josh wit weg. 'Ik moet gaan. Zie jullie dadelijk wel.' Hij kijkt Killian aan en schud zijn hoofd. Daarna laat hij Luna los. Hij staat op en rent weg. Dat was raar. Heel erg raar. Josh rent nooit zomaar weg. 'Ik kan het je niet vertellen Hope, dat mocht overduidelijk niet van Josh.' zucht Killian. Nog vreemder. Wij mogen altijd weten wat er aan de hand is met Josh. We waren, en zijn zijn beste vrienden. Ik snap niet dat hij ons niet in vertrouwen neemt. Ik zal het hem dadelijk wel vragen, en hem nu even met rust laten.

Josh p.o.v.

Ik ren zo snel mogelijk de Special afdeling door. Mijn valk had me geroepen. Er was iemand anders geweest die contact met hem kon leggen. En dat is onmogelijk. Want ik ben de dierenspecial. Er bestaat geen andere. Dat weet ik zeker. Oké, nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Aangezien ik mijn valk altijd geloof. Jeetje, waarom loop ik zo te piekeren. Het was waarschijnlijk gewoon een indringer met een of andere spreuk die ik dadelijk weg kan sturen. Ik loop gelijk naar de deur toe en zie een persoon zitten met zwart, warrig haar. Hij is ouder, dat kun je wel zien. Hoe is hij hier gekomen? En waarom? Ergens komt zijn gezicht me wel bekend voor. Hij heeft dezelfde ogen als mij en Killian. Maar voor de rest is hij totaal anders. Zeker zijn lichaamsbouw. Ergens doet hij me aan mijn vader denken, maar die is al tien jaar vermist. Dood waarschijnlijk maar er is nooit een lichaam gevonden. 'Wat doe je hier?' vraag ik nors. Hij staart me verbaast aan. 'Ben je dan niet blij?' vraagt hij niet begrijpend. Oké, een gestoorde indringer dus. Iemand die denkt dat ik blij moet zijn met een indringer. Ha! 'Blij zijn met een indringer?' Vraag ik met een afkeurende blik. 'In je dromen.' Misschien heeft hij dat wel gedroomd. Maar, dat zou raar zijn. 'J-Josh...' stamelt hij niet wetend wat te zeggen. Ik kijk hem nog steeds nors aan. Hij verdoet mijn tijd. De tijd die ik met Luna kon doorbrengen. Om haar te ondervragen over haar verleden. Die waar ik dan niet bij was. Even kijkt hij naar de grond, en dan gaat hij verder. 'Ik ben je vader.'

A/n

Ooowwhh Yeah Cliffhanger mensennnn!!!!

Ik wil een paar dingetjes melden!

1: Ik heb een uitdaging voor jullie! Wie kan er een goede Shipnaam bedenken voor: Hope en Elijah, Luna en Josh, Alice en Killian.

2: Dit boek komt al bijna aan zijn einde.... Maar! Niet getreurd! We hebben genoeg ideeën voor een deel 2 en zelfs een deel 3! Dus... dit verhaal proberen we af te hebben voor de zomervakantie, zodat we in de zomer aan deel 2 kunnen werken!

Xx-jes. Yara en Linde