Special

18 Killian

Killian p.o.v.

Ik kijk naar de man voor ons. Hij lijkt op onze vader. Maar die is waarschijnlijk dood dus dat kan niet. Ook al hebben ze hem nooit gevonden. Het is onmogelijk dat hij onze vader is. Waarom wil ik die gast in stukken scheuren! Hoor ik opeens. Ik kijk om me heen. Luna heeft de grootste moeite zichzelf te houden in de hand en balt haar handen tot een vuist. Dat komt door haar wolfsgeest. Die probeert haar lichaam over te nemen. 'Als jullie elkaars gedachtes eens konden weten.' hoor ik de man zeggen. Of, nou ja. Zoiets zegt hij. Oh nee. Wat denkt Luna over mij! Misschien wilde ze dit niet eens! Ik heb het zo verknalt! De gedachtes van Josh. Hij moest eens weten. Het is precies het tegenover gestelde van dat. Ineens begint Luna zwaar te ademen en valt ze op de grond. 'Luna!' Josh lijkt wakker uit zijn trance en kijkt naar Luna. NEE! BLIJF UIT MIJN LICHAAM! Hoor ik plots. Het is wel duidelijk. Luna's wolfsgeest probeert het over te nemen. Tegen de wil van Luna in. En dat betekent pijn voor Luna. Ik trek Josh naar achteren. Straks raakt hij nog gewond. En dan vergeeft Luna het zichzelf nooit. 'Meneer, je moet nu weg!' roep ik naar de man. Hij knikt begrijpelijk en rent dan weg. Net op tijd. Want op dat moment verandert Luna in een spierwitte wolf. Ze gromt laag en ontbloot haar tanden. 'Luna. Wordt rustig. Hij is weg.' hoor ik Hope zeggen. Ze komt voorzichtig dichterbij en gaat uiteindelijk voor Luna zitten die haar oren naar achteren heeft getrokken, haar staart zit tussen haar benen maar toch kun je zien dat ze boos is. Luna laat haar hoofd zakken en haar ademhaling word langzamer. Beschuldigend kijkt ze naar Hope.'Kom, we gaan naar mijn kamer. Dan zoek ik wat kleren voor je uit.' zegt Hope. Daarna lopen ze samen weg. Ik laat Josh zijn schouder los. Ik hoorde zijn gedachtes. Waarschijnlijk zou hij verscheurd worden door Luna. Wolven zijn soms niet te vertrouwen. 'Ik heb het verknalt.' zucht Josh. Hij gaat onder de boom zitten waar Yuna en Alysia nog zitten. Alice en ik gaan naast ze zitten. 'Nee, je hebt het heus niet verknald.' probeer ik hem te kalmeren. 'Dat heb ik wel. Als die man echt onze gedachten kon lezen! Hij weet dat ik het verprutst heb.' Josh klinkt boos, en ergens ook teleurgesteld. 'Josh. Ik kan haar gedachtes ook lezen. Weet je dat nog!?' zeg ik terwijl ik mijn ogen rol. 'En er was geloof ik meer aan de hand. De wolf herkende die man ergens van. Maar Luna niet. En het was niet bepaald goed.' vervolg ik. 'Luna werd panisch omdat haar geest en haar wolfsgeest aan het vechten waren om het lichaam. Dat doet haar mentaal heel veel pijn.' zegt Alice plots. 'Ik heb een geschiedenis met wolven.' legt ze uit als we allemaal verbaast naar haar kijken. 'Het komt erop neer dat het allemaal over gaat.' zegt Yuna met een kleine glimlach. Ze valt op zich nog wel mee. 'Dankje Yuna.' zegt Josh. Hij is echt dankbaar. 'Zullen we maar gaan kijken bij Hope en Luna?' stelt Elijah voor. Ik had helemaal niet door dat hij er ook nog was. Vreemd. Meestal hoor ik zijn gedachtes wel. We stemmen allemaal in en even later staan we voor de kamer van Hope. Binnen hoor ik iemand huilen. Hoogstwaarschijnlijk Luna. Josh houdt het niet meer en klopt hard op de deur. Ik hoor voetstappen en even later gaat de deur open. Luna zit op het bed. Josh rent naar haar toe. Zodra hij zit trekt hij Luna naar zich toe. Luna huilt in zijn zwarte shirt. Ze zijn lief samen. Schattig. Alsof ze voor elkaar gemaakt zijn. Zoals ELijah en Hope. 'Luna. Rustig.' probeert Josh haar te kalmeren. Luna heeft een witte broek aan met een zwart shirt erop. De kleding van Hope. Op het shirt staan allemaal maantjes. Typisch iets voor haar. Aangezien ze een weerwolf is. Ik wil dit niet meer. Die wolf blijft proberen mijn lichaam over te nemen. IK WIL HET NIET MEER ! De gedachtes van Luna. Er is iets aan de hand met haar Wolf. Dat weet ik zeker. 'Het spijt me Josh. I-ik kon de controle niet houden.' hoor ik Luna zachtjes snikken. 'Luna. Jij kon er niks aan doen. Je wolf wil nou eenmaal weleens de controle overnemen. Daar kan jij niks aan doen.' sust Josh haar en hij kijkt haar met zijn kalme blik aan. 'Alice. Kom je. Ik wil je iets laten zien.' fluister ik in haar oor. Ze knikt, glimlacht lichtjes. en loopt met me mee. Ik loop de Special afdeling door en ga de geheime trap af. Eentje waarvan alleen Josh en ik afweten. Beneden staat een soort waterkoepel die je makkelijk als zwembad kan worden gebruikt. Ik loop snel de trap af. Alice volgt me. Als ze de koepel ziet worden haar ogen groot. 'Het is hier prachtig Killian!' roept ze en ze vliegt me om de hals. 'Blij dat je het mooi vind.' zeg ik glimlachend. 'Killian. Ik weet dat je mijn gedachten kan lezen. Maar ik wil het toch zeggen. Je bent geweldig!' zegt ze lachend. Haar lach klinkt als muziek in mijn oren. Ik heb een idee. Het is maar goed dat Alice geen Gedachten kan lezen. Ik til haar zo snel mogelijk op en ren naar de waterkoepel. Met een grote plons belanden we in het water. Een gilletje ontsnapt uit Alice haar mond. 'KILLIAN!!!!' roept ze verontwaardigd en ze spuit me nat met haar krachten. Want ze kan ook een heel klein beetje water sturen. Al gauw zitten we, in een heel oneerlijk, watergevecht. En raad eens wie er aan het winnen is. Jupp, Een doorweekte Alice. Door een harde waterstraal verlies ik mijn evenwicht en val ik naar achteren. Maar wel met Alice meegetrokken. Payback. We barsten in lachen uit en klimmen weer overeind. 'Ik heb je zo gemist Alice.' 'Ik jou ook Killian. Ik jou ook.'

HEY MENSEENNNN. Het is ongeloofeloos. We staan op #3 OMGGGGGGG Dus daarom dit hoofdstuk! In de media een foto van Josh en Killian. Xxxjes Yara en Linde