ရင်ခုန်သံတွေ ရယ်ခိုးဖွဲ့လို့ ဒိုင်ယာရီထဲခုန်ဆင်းသွားတဲ့အမုန်းတွေ...

P~4 (Z)

ညသည္ေအးခ်မ္းေနေပမဲ့ ေလေျပေလညွင္းတိုက္ခတ္မႈမ႐ွိသည္ေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္းသား အသက္႐ႈရက်ပ္သလိုခံစားရ၏။ ညအေမွာင္ထဲ ခပ္ေဝးေဝးကအထပ္ျမင့္အေဆာက္အဦးအသီးသီးက အနီ၊အဝါေရာင္စံုမီးေတြက ဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္နွင့္ေနရာမက်ဘဲထြန္းလင္းေနလ်က္႐ွိကာ တစ္ခါတစ္ရံ ေ႐ွ႕လမ္းမႀကီးထက္ကဆူညံသည့္ကားသံတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ရံဖန္ရံခါၾကားရတတ္ေသးသည္။

အံ့က်ဴးက ကြန္ဒိုရဲ႕အိပ္ခန္းအျပင္ဘက္ကဝရန္တာမွာရပ္ေနတာျဖစ္သည္။ ဝရံတာလက္ရန္းေတြကိုလက္ေထာက္မတ္တပ္ရပ္ေနရာကေန ေမာပန္းလာသလိုခံစားရတာေၾကာင့္ အံ့က်ဴး ေအာက္ၾကမ္းျပင္အခင္းေပၚကို တျဖည္းျဖည္းထိုင္ခ်မိသည္။ စ်ာပနာအခမ္းအနားၿပီးသြားတာ ဒီေန႔ႏွင့္ဆို ႏွစ္ရက္႐ွိၿပီျဖစ္သည္။  ယိုင္လဲၿပိဳက်သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ သံေယာဇဥ္တြယ္စရာဆိုလို႔ ဒီအမပဲ႐ွိသည့္အံ့က်ဴးအတြက္ေတာ့ မထင္ထားေလာက္ေအာင္ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈေတြကတေျမ့ေျမ့။

ဆိုင္လည္းပိတ္ထားသည္ျဖစ္ကာ ဒီရက္ေတြအတြင္း ျပန္ဖြ
ြင့္ဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိေသးပါ။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း မမရဲ႕သားေလးဘုန္းမာန္ကိုလည္း သြားမၾကည့္ုျဖစ္။

မသြားျဖစ္တာထက္ မသြားရဲတာ!ဟင့္အင္း မဟုတ္ေသးပါ။ အံ့က်ဴး ထိုသူနဲ႔ပတ္သက္ဆက္စပ္ရမည္ကိုစိတ္ပ်က္လြန္းလို႔ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔ကျပန္ေတြ႔ခဲ့ရေတာ့ မမအတြက္ဝမ္းနည္းမႈေတြကိုပင္ ခဏေမ့ေပ်ာက္သြားရေလာက္ေအာင္ထိ ထိုလူရဲ႕အၾကည့္ေတြက သူ႔ကိုေျခာက္ျခားေစသည္။

ျမင္ကြင္းထဲမွာျမင္ေနရသည့္မီးေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ညအေမွာင္လို အံ့က်ဴးရဲ႕အတိတ္ကျဖစ္ရပ္အခ်ိဳ႕သည္လည္း အေမွာင္ဖံုးခဲ့ဖူး၏။ စဥ္းစားမိသည္ႏွင့္တေရးေရးေပၚလာသည့္ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဦးေႏွာက္ကျပန္ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ုႀကိဳးစားမိသလို မ်က္ဝန္းေတြဖိမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့အခါ နာက်င္ခဲ့ရသည့္အတိတ္ပံုရိပ္ေတြဟာ ပိုပီျပင္လာခဲ့သည္။

မမကိုေအာက္ေမ့သတိရျခင္းေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းေထာင့္ကမ်က္ရည္တခ်ိဳ႕စီးက်လာတဲ့အခါ နစ္မြန္းခဲ့ရသည့္အတိတ္ေတြဆီ တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္သြားခဲ့၏။