P~8 (Z)

985 63 6
                                    

"ကြၽန္ေတာ္ အထဲဝင္ခ်င္လို႔ပါ''

"ဟို..အဲဒါ့က''

ဂိတ္ေစာင့္တဲ့လူက ေျပာရခက္ေနပံုပင္။ ဒီျခံဝန္းကအလုပ္သမားေတြက အရင္လူေတြမဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ အံ့က်ဴးနဲ႔က ဘယ္သူမွရင္းႏွီးမေန။ အိမ္အကူေတြကိုလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထုတ္ပစ္လိုက္သည္ဟုၾကားမိသည္။ သူ႔ပိုင္တဲ့အိမ္ဆိုေတာ့လည္း သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္မွာေပါ့။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမဝင္ခိုင္းထားလို႔လား''

"ဟုတ္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားလာရင္ ျခံထဲဝင္ခြင့္မေပးထားလို႔ပါ၊ သူေ႒းကိုယ္တိုင္မွာထားလို႔ပါ''

အံ့က်ဴးစိတ္ညစ္သြားရသည္။ ဒီလူ သူ႔ကိုေတာ္ေတာ္မုန္းေနတာပဲ။

"အထဲမွာ သူ႐ွိလား''

"ဗ်ာ...အဲ့ဒါက...''

"ရတယ္...ေနေတာ့''

ဆက္ေမးလည္းမရေတာ့မည္ပံုစံေၾကာင့္ ဂိတ္အေဆာက္အအံုဆီကေက်ာခိုင္းလာခဲ့ရင္း ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကဖုန္းကိုထုတ္ရသည္။ မေန႔ညက ေနာက္ဆံုးဝင္ထားသည့္သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ဖိကာ အထြက္ေကာလ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ခဏေလးပဲျကာလိုက္ကာ...

"ဟဲလို''

"....''

တစ္ဖက္ကကိုင္လိုက္ေပမဲ့ စကားသံသည္ထြက္မလာ။

"ေခါင္''

သူထပ္ေခၚလိုက္ေတာ့မွ...

"ဘာလဲ''

စိတ္မ႐ွည္သလို ခပ္ျပတ္ျပတ္အသံထြက္လာလ်ွင္

"ငါ ျခံထဲဝင္ခ်င္တယ္''

"ဘာလို႔လဲ''

"မင္းသိရဲ႕သားနဲ႔ထပ္မေမးနဲ႔ေခါင္''

"ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားသိရက္သားနဲ႔ ထပ္မေျပာနဲ႔ အံ့က်ဴးခံ့ခိုင္''

"ငါ မင္းနဲ႔ထပ္ေဆြးေႏြးမလို႔''

"စာခ်ဳပ္ကိစၥကလြဲၿပီး က်ဳပ္ ဘာမွစိတ္မဝင္စားဘူး''

"စိတ္ခ်၊ ငါကလည္း စာခ်ဳပ္ကိစၥပဲေျပာမွာ''

"အဟြန္း!ခင္ဗ်ားကပဲ လာလာခ်ည္းေသး''

ရြဲ႔တဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္းအၿပီး ဖုန္းကတိကနဲက်သြား၏။ အံ့က်ဴး
ဖုန္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္လက္ထဲဆုပ္ထားမိရင္း အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္မိသည္။ သူေျပာလို႔လည္းျပန္ေျပာရေသးသည္။ လူကိုပဲရြဲ႕သလိုဖဲ့သလိုနဲ႔ ျပန္ေျပာသြားေသး၏။

ရင်ခုန်သံတွေ ရယ်ခိုးဖွဲ့လို့ ဒိုင်ယာရီထဲခုန်ဆင်းသွားတဲ့အမုန်းတွေ...Where stories live. Discover now