ရင်ခုန်သံတွေ ရယ်ခိုးဖွဲ့လို့ ဒိုင်ယာရီထဲခုန်ဆင်းသွားတဲ့အမုန်းတွေ...

P~7 (U)

"ဖေဖေက ခဏနေရင်ဆင်းလာခဲ့မယ်တဲ့ရှင်၊ ခဏထိုင်စောင့်ပေးပါနော်''

"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ''

ဦးမောင်ရဲ့သမီးဖြစ်ပုံရသည်။ အံ့ကျူးအတွက် ကော်ဖီတစ်ခွက်ချပေးခဲ့ကာ ထမင်းစားခန်းထဲပြန်ဝင်သွား၏။ သိပ်မကြာလိုက်။ ခဏနေတော့ ဧည့်ခန်းထဲကို ရှပ်အကျႌလက်ရှည်အပြာဖျော့နဲ့ပုဆိုးအပြာကွက်ကိုသေသေသပ်သပ်ဝတ်ထားသည့် ဦးမောင်ဝင်လာခဲ့သည်။ ဦးမောင်က ဦးနောင်တို့မိသားစုရဲ့မိသားစုရှေ့နေဖြစ်သည်။ မမတို့ရှိစဉ်ကတည်းက အရင်းနှီးချည်းမဟုတ်ပေမဲ့ မျက်မှန်းတန်းမိရုံသာမက အပြင်မှာတွေ့ရင်တော့ ပြုံးပြ၊နှုတ်ဆက်ပြလေ့တော့ရှိသည်။

"ခဏစောင့်ခိုင်းမိလို့ အားနာတယ် မောင်အံ့ကျူးရေ၊ အန်ကယ် အမှုကိစ္စအကြောင်း သူငယ်ချင်းနဲ့ဖုန်းပြောရင်းစကားမပြတ်နိုင်လို့''

"ရပါတယ်ဗျ အန်ကယ်၊ အရေးမကြီးပါဘူး ''

"ကဲ ဆိုစမ်းပါဦး၊ အန်ကယ်ဆီကိုဘာတွေများတိုင်ပင်စရာရှိလို့လဲရောက်လာတာလဲ''

ဦးမောင်က အံ့ကျူးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်သည်။ ဦးမောင်က ဦးနောင်နဲ့အသက်အရွယ်တူတူလောက်ပဲဖြစ်လောက်သည်။ အသားအရေခပ်လတ်လတ်ဖြစ်ကာ ငါးဆယ်ကျော်အရွယ်တည်တံ့ခန့်ညားမှုနဲ့ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာ လူရိုသေ၊ ရှင်ရိုသေနာမည်ကြီးတရားရှေ့နေတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အံ့ကျူး မျက်မှန်ကိုင်းတဝင်းဝင်းနဲ့ သူဘာပြောမလဲစောင့်နေပုံရသည့်ဦးမောင်ကိုတလေးတစားကြည့်ကာ

"ဟုတ်ကဲ့၊ ၊ ကျွန်တော် မမရဲ့သားလေးဘုန်းမာန်နဲ့ပတ်သက်ပြီး အန်ကယ်နဲ့တိုင်ပင်ချင်လို့ပါ''

"အင်း''

ဦးမောင်က သူပြောတာကိုအာရုံစိုက်နားထောင်နေ၏။

"ဒီလိုပါ အန်ကယ်၊ မမတို့မရှိတော့ ကျွန်တော် ကလေးကိုသွားတွေ့တယ်၊ ဦးနောင်ရဲ့သား,ခေါင်နဲ့တွေ့တော့ ကျွန်တော်ကိုကလေးနဲ့တွေ့ခွင့်မပေးပါဘူး၊ အုပ်ထိန်းခွင့်က သူ့ဆီမှာဆိုပြီး ကျွန်တော်နဲ့ကလေးတွေ့ခွင့်ကို သူပိတ်ပင်ထားတယ်ဗျ၊ အဲ့ဒီအတွက် ကလေးနဲ့ကျွန်တော်တွေ့ခွင့်ရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ နောက်ပြီး ကျွန်တော် ကလေးကိုအပြီးအပိုင်မွေးစားခွင့်ရအောင်ပဲဖြစ်ဖြစ် တရားဥပဒေအရ ကျွန်တော် သူ့ကိုဘာလုပ်နိုင်မလဲသိချင်လို့ပါ''