Chapter 12

38 6 20
                                    

I excused myself after we ate breakfast. It seems like they are having a serious conversation. Ayaw pa sana akong paalisin sa tabi ni Kalen pero nagpumilit na ako.

Chief. He's familiar. I dont know but his face, parang nakita ko na 'yon dati. Or maybe not? But, the moment I saw him earlier, something's telling me that I know him. Maybe Im just imagining things.

Iginala ko ang mata ko sa kabuuan ng silid and I found a guitar. Hindi ko ito napansin dati dahil nasa sulok pala iyon sa pagitan ng mga shelf. Yes, there are two bookshelves here in my room. Napansin kong kahit sa office ni Kalen ay may bookshelf din na puno ng libro. Kanya kaya ang kwartong to? Never knew that he likes books so much, huh.

Kinuha ko ang gitara at tinignan kung kompleto ang strings 'non. It was a black guitar at mukhang bago pa.

K.W.F? May initials kasing nakasulat sa gitara. It must be Kalen's. Siya lang naman ang K sa kanilang tatlo, but I dont know what "W" means. Maybe his second name?
I just shrugged and started to strum the guitar. Inayos ko pa muna at in-adjust ang strings para sa kantang tutugtugin ko. Nang maayos ay saka ko sinimulan ang patugtog.

I look at her and have to smile
As we go driving for a while
Her hair blowing in the open window of my car
And as we go, the traffic lights
I watch them glimmer in her eyes
In the darkness of the evening

I smiled when I started singing. Hindi ko din naman alam ang rason kung bakit ako napapangiti.

And I've got all that I need
Right here in the passenger seat
Oh, and I can't keep my eyes on the road
Knowing that she's inches from me

Kahit wala sa harap ko si Kalen ay parang tangang nakikita ko pa rin siya. Damn, ganito pala talaga ang pakiramdam kapag may gusto ka.

We stop to get something to drink
My mind clouds and I can't think
Scared to death to say I love her
Then the moon peeks from the clouds
I hear my heart, it beats so loud
Try to tell her simply

That I've got all that I need
Right here in the passenger seat
Oh, and I can't keep my eyes on the road
Knowing that she's inches from me

Ilang linggo pa lang naman kaming magkasama pero pakiramdam ko ay kilala ko na siya ng ilang taon. Iniisip ko pa din kung saan at paano nagsimula 'tong nararamdaman ko. I knew that he liked me 2 years ago, but I cant believe it when he said that he still likes me now.

When Im done playing the guitar, ibabalik ko na sana iyon sa lalagyan nang bumukas ang pinto ng silid at tuluyang pumasok si Kalen. He looks fresh. Kahit simpleng sweat pants at white shirt lang naman ang suot niya ay malakas pa din ang dating non sa kaniya.

"Huwag mo muna ibalik, come here and play more"

Umupo siya sa kama ko at tinatapik ang espasyo sa tabi niya. Umupo nalang din ako at hawak pa din ang gitara.

"You heard me?" tanong ko sa kaniya. Ipinalibot muli niya ang kamay sa bewang ko at marahang tumango.

"Play again" maamong sabi niya habang nakatingin at inaayos ayos ang buhok kong tumatabing sa mukha ko.

"Masakit na daliri ko. Haven't play for a long time, high school pa yata ang huli, hahahaha"

Naalala ko kasing kaya ako natutong mag gitara ay dahil naiinggit ako sa mga kaklase kong marunong. They look so cool when they strum a guitar. Kaya inaral ko din.

Blazing RomanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon