Blazing Romance

Chapter 22

Axl's POV

We gather around the living room to talk about going back to the Philippines. Akala ko ay kami kami lang ngunit bigla na lang bumukas ang pinto at pumasok doon ang tila wala pang tulog na Chief.

Umupo siya sa tapat ko at tipid na ngumiti ng makita ang pagtitig ko sa kaniya.

"Lets not waste time, are you all sure you can go back? Axl?"

All eyes are on me now. Pinaglalaruan ko ang mga daliri ko ng hawakan ni Kalen ang kamay ko na siyng katabi ko ngayon.

"In all honesty, Im scared..."

Tahimik lang silang nakikinig sa akin habang nagsisindi naman ng sigarilyo si Chief.

"Pakiramdam ko kahit saan man ako magpunta ngayon at kahit anong tago ko ay hindi pa rin ko ligtas. I cant keep hiding, running..."

Hinigpitan naman ni Kalen ang hawak sa kamay ko at ngumiti.

"We can think of a way, if you dont want to go bac---"

I cut him off.

"No Kalen, I think we should go back. We cant just send Nyx, your brother or even you to know their whereabouts. Besides, up until now we dont have a goddamn clue, last time we send this two..."
I look at Nyx and Jaren.

"Nyx got injured. Wala pa din tayong nakuha kung sino talaga ang gustong magpapatay sa akin maliban sa putanginang nasa Pilipinas na ngayon ang magulang ng magkapatid na Hong."

Ramdam ko ang pag-aalala ni Kalen ngunit buo na ang desisyon kong bumalik ng Pilipinas. Malakas din ang kutob kong may mas malalim pang dahilan ang lahat ng ito at ang kasagutan ay ang pagbalik.

"I think Axl is right. We cant keep blind from all of these mess, if we really want to know whose behind it, we have to go back."

Napatingin kaming lahat sa kaniya. Ibig sabihin ba niya ay pati siya uuwing Pilipinas? But what about Claud?

Minabuti kong mamaya na lang magtanong ng tungkol sa kanila ng kaibigan ko. Ngayon ay may kailangan akong isuhestiyon sa kanila ngunit hindi ko alam ang magiging resulta at reaksyon nila.

"So what are we gonna do now?" tanong ni Jare. Bakas sa kaniya ang pag-aalala para sa aming lahat ngunit pilit niya din iyong tinatago.

I cleared my throat and take a deep breath. After doing so, I told them my plans.

---------
I cant believe Im setting foot again in this country. For all I know, makakapagsimula na muli ako sa Hongkong kasama ng mga kaibigan ko at kalimutan ang masasakit na nangyari sa lugar na to.

"MABUHAY! WELCOME TO THE PHILIPPINES!"
bati sa amin ng isang, sa tingin ko'y empleyado ng airport na kinaroroonan namin.

Tipid na ngiti lamang ang ganti ko sa kaniya at mabilis na hinanap ng mata ko ang bag na dala ko.

Nang makalagpas sa kumpulan ng mga taong nag aabang din sa mga sundo nila galing ibang bansa ay mabilis akong naglakad patungo sa exit ng airport.

Doon ay nakita ko ang isang lalaking nakashades at tila may inaabangan habang nakasandal sa isang BMW.

"Sir Axl?"
tumango naman ako sa kaniya kaya mabilis niya akong nilapitan upang tulungan sa maleta at bag na hawak ko. Nang matapos niyang ilagay sa compartment ang mga gamit ko ay nagpasalamat lamang ako sa kanya at pumasok na sa loob ng kotse.

"Would you like to visit the company first or we'll go straight to your house, Sir?"

Familiar.