"Olumlu veya olumsuz her anımızda onlar vardır yanımızda. İlk başarılarımızı ailemizle kutlar ve birlikte eğleniriz. İlk kalp kırıklıklarımızı yaşadığımızda yine ailemizin omzunda ağlarız. Bunun yanında verdiğimiz tüm kararlarda yine arkamızda olaca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_Hadi ama lütfen lütfen.
_ Hayır dedim ama Buket ben o kediye dokunamam biliyorsun.
_ Hayır bilmiyorum .Korkuyor musun ? Hem bak duvar ne kadar yüksekte ben ordan alamam ki ya düşerse oradan. Sen sadece 10 saniye elinde tutacaksın. Lütfen
Buket' in ısrarları bitmiyordu. Köpekleri çok severim onlarla temasta herhangi bir problemim de yok ama kedilere gelince biraz çekiniyordum. Duvar gerçekten yüksekti oraya çıkmayı nasıl becerebildi acaba Minnoş hanım. Sol elimi uzattım ve yavaşça dokunmaya çalıştım o bana elini uzatınca hemen elimi indirdim .
_ Hadi ama Toprak. Minnoşum korkuyor hem o çok uysal bir kedi sana zarar vermez . Zaten seni çok seviyor .
_ Tamam bak şimdi ben seni kaldırayım sen al . Ben dokunamam ona astımım var ya hani kedi tüyü falan bana zararlı.
Aferin Toprak iyi yerden giriş yaptın. Şimdi sana kıyamaz o.
_ Nedense bu zararı köpeklere gelince düşünmüyorsun.
Kolunu çiçek yapıp bir ayağını hafif öne doğru uzatıp sallamaya başladı. Bu onun sinirli haliydi ve biraz daha uzatırsam trip modu her an açılırdı.
_ Al bakalım . Aman sakın açma trip modunu lütfen ,kavuşturdum seni kızına .
Buket hemen Minnoşu alıp sarılmıştı. Sonra gülümseyen yüzüyle bana bakıp yanağıma öpücük kondurduktan sonra teşekkürünü etmişti . Tabi "Aferin aslanım" lafı teşekkür olarak algılanırsa...
Gözlerimi açınca beyaz bir tavan ile karşılaştım . Yüzümde beni her zaman rahatsız eden oksijen maskesi vardı. Bir parçam olmuştu artık. Elimi maskeye atıp indirmeye çalıştım. Ama biri elimi tutunca şaşkınlıkla ona baktım. Bir an önümde Buket belirmişti sanki. Kafamı sallayıp Elimi tutup maskeyi indirmeme engel olan Yiğit abimi gördüm. Bir hastane odasındaydım .
_Maskeni indirme şimdi biraz daha kalsın.
Odaya bakınca diğer aile üyeleride buradaydı. Annem hızla yerinden kalkıp bana sarılmaya çalıştı çalıştı diyorum çünkü hala uzanır vaziyetteydim . Tabi ben de annemin yardımıyla oturur pozisyona gelip herkesi daha net görmek istemiştim.
_Oğlum Toprağım neden bize astımın olduğunu söylemedin. Ya Melek bize söylemeseydi ya da abin evde olmasaydı ne olurdu?
_ Konusu açılmadı ben de söyleme gereği duymadım. Iyiyim ben sorun yok. Hem Melek nerde
Endişeyle sağa sola baktım Melek kesin çok korkmuştur.
_Korkma uyuyor koltukta .
Yan gözle bana cevap veren Burak abime daha sonra koltukta mışıl mışıl uyuyan Melek e baktım. Hemen yani başında oturan Karan abimle göz göze gelmiştim. Yüzünde her zaman bana karşı sergilediği kızgın ve anlamlandıramadıgım bir ifade vardı. Ben bayılmadan önce gördüğüm o şaşkın ve korku dolu bakışlardan eser yoktu. Dudağının kenarı hafif bir şekilde kızarmıştı. Ben ona vurmuş muydum ya hatırlamıyordum . Bana seslenen Yiğit abime dönmüştüm
