Μερια της Kelsey:
Το στομαχι μου επεσε στο πατωμα απο τον τρομο. Αυτο δεν μπορουσε να συμβαινει τωρα.
Τη στιγμη που ο Justin παγωσε διπλα μου, ηξερα οτι κατι συνεβαινε αλλα ποτε δεν περιμενα οτι ο λογος πισω απο αυτο θα ηταν επειδη ο Luke ηταν εδω.
Περα απο ολες τις μερες που μπορουσε να ερθει εδω, επρεπε να ερθει σημερα.
«Kelsey, γλυκια μου, εισαι καλα?» Ηταν η μαμα μου αλλα για καποιο λογο παρα το ποσο κοντα ημασταν, εμοιαζε να ημασταν πολυ μακρια.
Καταπια, παρακολουθωντας τον Luke να χαμογελαει σαγηνευτικα –ή για μενα- αηδιαστικα στον οικοδεσποτη πριν χαχανισει, και απλωσε ενα χερι στον ωμο του ενω εδειξε στους αλλους μπροστα που υποθετω ηταν οι θεσεις τους.
Καθως γυρισε για να ακολουθησει τον οικοδεσποτη, ενας αγνωστος φιλος του Luke χτυπησε το στηθος του, δειχνοντας του προς τα κατι και αμεσως το βλεμμα του Luke αρχισε να γυρναει προς την κατευθυνση μου.
Γυρνωντας το κεφαλι μου για να δω τους γονεις μου, ζουληξα το χερι του Justin για να αρπαξω την προσοχη του.
«Kelsey, εισαι ενταξει?» Μια ανησυχη εκφραση σχηματιστηκε στο προσωπο της μαμας μου.
«Ω, αμ, ναι, ειμαι μια χαρα.» Κουνωντας το κεφαλι μου, πηρα μια γουλια απο το αναψυκτικο μου.
«Τρεμεις γλυκια μου.» Ανησυχια κατεβαλλε τις λεξεις της και δεν ηταν μεχρι που κοιταξα κατω και παρατηρησα οτι ετρεμα.
«Kelsey…» Ο μπαμπας μου αρχισε τωρα, τα φρυδια του τσαλακωμενα. «Εισαι σιγουρη οτι εισαι ενταξει?»
Τα ματια του Justin σφραγισαν την ακρη του προσωπο μου, το βλεμμα του τοσο εντονο που μπορουσε, πιθανον, να κανει τρυπες. Ηξερα οτι ηθελε να πει κατι αλλα αν το εκανε, το εξωφυλλο του θα ανατιναζοταν και θα χαλουσαν τα παντα.
Γλειφοντας τα χειλη μου, καθαρισα τον λαιμο μου. «Ειμαι μια χαρα, απλα νομιζα οτι ειδα μια μυγα ή κατι τετοιο...» Κυματισα το χερι μου περιφρονητικα, προσπαθωντας να αλλαξω το θεμα.
