Μερια της Kelsey:
Το στομαχι μου επεσε.
"Ποιος στο διαολο θα ηθελε να σε σκοτωσει?" Ειπα, σοκαρισμενη.
Αυτη ηταν χαζη ερωτηση και το συνειδητοποιησα τη στιγμη που ανοιξα το στομα μου.
Φυσικα ειχε καποιον που θα ηθελε να τον σκοτωσει, εχει εχθρους. Ειπα στον εαυτο μου. Απο μεσα μου γουρλωσα τα ματια μου.
"Δεν ειναι προφανες?" Ο Justin χλευασε με ενα κουνημα του κεφαλιου του, ο θυμος εμφανης στη φωνη του και τα ματια του. Το χρυσο, μελι καφε χρωμα γυρισε σε ενα σκουρο ομιχλωδες, διαγραφοντας καθε κοκκο αθωοτητας που ειχαν και τα αντικατεστησε με μισος.
Συνεχισα να τον κοιταω, περιμενοντας τον Justin να το επεξεργαστει. Μπορει να υπαρχουν πολλοι ανθρωποι εναντιον του. Πως μπορουσα να ξερω ποιος ηταν?
"Ηταν ο Luke." Ειπε αηδιαζοντας, το προσωπο του γυρισε στο βλεμμα υψιστης σιχαμαρας.
Ζαρωσα στο ονομα, χωρις να θελω να θυμηθω τι μου ειχε κανει αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι παρα ν'αναρωτηθω... "Γιατι ο Luke να προσπαθουσε να σε σκοτωσει?"
Ο Justin γελασε βραχνα, κουνωντας το κεφαλι του. "Γιατι να μην προσπαθουσε?" Γυρισε τα ματια του απο τις σταχτες του αυτοκινητου σε μενα.
Ανασηκωσα τους ωμους μου. "Δεν ξερω..."
"Μην εισαι αφελης, Kelsey." O Justin εγλειψε τα χειλη του, κοιταζοντας μεσα στα ματια μου.
"Δεν ειμαι." Λογομαχησα.
"Εισαι." Κοιταξε αλλου. "Εχει οποιοδηποτε λογο να με θελει νεκρο."
"Αλλα, γιατι-"
"Επειδη ξεφυγαμε." Με κοιταξε γι'αλλη μια φορα. "Δεν το επιασες?"
Αργα κουνησα το κεφαλι μου.
Αναστεναξε, κλεινοντας τα ματια του σφιχτα πριν τα ανοιξει ξανα. "Ξεφυγαμε, φυγαμε χωρις να κοιταξουμε πισω. Με ηθελε νεκρο, ηθελε να φυγω-εκτος απο αυτο-ηθελε να φυγεις."
