Μερια της Kelsey:
Περα απο ολα αυτα που συνεβησαν στη ζωη μου, αυτο επρεπε να ηταν το πιο αμηχανο και πιστεψτε με, ειχα αφθονες τετοιες στιγμες.
Εγλειψα τα χειλη μου, καταπινοντας τη μπαλα στο λαιμο μου που αρχισε να σχηματιζεται. Οι παλαμες μου αρχισαν να ιδρωνουν και μπορουσα να ορκιστω η καρδια μου αρχισε να χτυπαει πολυ γρηγορα.
Ενιωσα ενα ζουληγμα στο χερι μου και γυρισα για να δω τον Justin να με κοιταει, χαμογελασε απαλα πριν κατευθυνει τα ματια του στην Carly.
Πηρα μια βαθια αναπνοη. Γνωριζοντας οτι ειχα τον Justin διπλα μου με εκανε να νιωθω πολυ καλυτερα. Ηταν καλυτερο απο το να ξερω οτι ημουν μονη σε αυτο. "Carly, γεια..."
Το προσωπο της παραμορφωθηκε σε πληρη συγχυση, τα φρυδια της ενωθηκαν και τα χειλη της πιεστηκαν. "Γεια."
Ζουληξα το χερι του Justin πιο σφιχτα, χωρις να γνωριζω τι να κανω. Επρεπε να της πω την αληθεια ή να της πω ψεματα.
Αποφασισα αρκετα για αρκετα. Το ψεμα ηταν ενα μερος μου τωρα και αρχισε να με κουραζει. "Ακου, δεν ειναι αυτο που φαινεται-"
"Νομιζω οτι ειναι."
Αναστεναξα. "Carly..."
Σηκωσε το χερι της, σταματωντας με απο το να συνεχισω. "Οχι, Kelsey." Κουνησε το κεφαλι της. "Μου ειπες ψεματα."
"Οχι, εγω-"
"Σε ρωτησα αν μιλουσατε και μου ειπες οτι δεν μιλουσατε. Πρακτικα εσπρωξες το ψεμα σου στον λαιμο μου και απαιτησες να αφησω αυτο το θεμα. Με εκανες να νιωθω σαν ηλιθια εν τω μεταξυ ειχα δικιο."
Ενιωσα τη θλιψη να με κατακλυζει και τα δακρυα μου ηρθαν στην επιφανεια του προσωπου μου. "Το ξερω και λυπαμαι. Ειναι απλα... αρχικα, δεν ηταν δουλεια μου να πω."
"Δεν ηταν δουλεια σου?" Χλευασε. "Τι στο διαολο σημαινει αυτο?"
"Σημαινει οτι δεν ηξερα καν τι συνεβαινε μεταξυ μας! Μου ειπε να μην πω τιποτα."
