Προσοχη, ακαταλληλο για νεους αναγνωστες.
Καθως η Κ. Longo μιλουσε μπορουσα να φροντισω λιγοτερο για να μαθω Γεωμετρια, δεν μπορουσα να κανω κατι αλλα να σκεφτομαι το προσωπο του Justin οταν του την ειπα πισω στο διαδρομο πριν ερθω στην ταξη. Ηταν ανεκτιμητο. Εννοω, επρεπε να το δεις, ηταν σαν να ετρεξα πανω στο αυτοκινητο του.
Αχ και να ειχα ηχογραφισει αυτη την ανεκτιμητη στιγμη με το κινητο μου....
Ο, περιμενε, ακομα και να ηθελα να το ηχογραφησω, δεν θα μπορουσα γιατι μου πηραν το κινητο εξ αιτιας του Justin.
Ενταξει, λοιπον, δεν ηταν ο μονος που εφταιγε. Αυτη ηταν η μαμα μου που μερικες φορες ειναι ενοχλητικη αλλα παρ'ολα αυτα ηταν εξ αιτιας του που με πηρε.
Ξερεις, τωρα που το σκεφτομαι, ολα οσα πηγαν λαθος με τη ζωη μου μεχρι στιγμης αυτο το μηνα ειναι εξ αιτιας αυτου.
Αρχιζω να σκεφτομαι οτι ο Θεος εχει καποια ημερισια διαταξη πανω μου.
Βαζοντας το μαλλι που επεσε στο προσωπο μου πισω, πεταχτηκα απο τις σκεψεις μου οταν ενιωσα μια χαρτινη μπαλα να χτυπαει το κεφαλι μου. Ενωνοντας τα φρυδια μου, γυρισα για να δω την Carly με ενα χαμογελο στα χειλη της. "Τι στο διαολο?"
"Συγγνωμη." Ψιθυρισε. "Δεν ηθελα να σε χτυπησω στο κεφαλι. Σημαδευα το χερι σου..." Δαγκωσε το κατω χειλος της αθωα.
Γουρλωσα τα ματια μου, ενω την κοιταξα παιχνιδιαρικα πριν σκυψω και αρπαξω την χαρτινη μπαλα που επεσε στο πατωμα. Σηκωθηκα, το ξεμπλεξα, σκαναροντας τα λογια που ηταν γραμμενα στο τσαλακωμενο χαρτι.
"Ειναι αληθεια?"
Κοιταζοντας τη γρηγορα μπερδεμενη, ανοιξα τον στυλο μου, και τη ρωτησα τι εννοουσε πριν της το εδωσα πισω και μου το ξαναπεταξε.
"Οτι ξερεις τον Danger?"
Ενιωσα τον λαιμο μου να κλεινει καθως διαβαζα αυτες τις τεσσερις λεξεις αλλα βεβαιωθηκα οτι δεν φαινοταν στο προσωπο μου. Το τελευταιο που ηθελα ηταν να τα πεταξω ολα.
Της εγραψα πισω λεγοντας της οτι δεν ηξερα για τι μιλουσε πριν προσποιηθω οτι προσεχα στις λεξεις που εγραφε η κυρια Longo στον πινακα.
