Μερια του Justin:
"Σκατα, σκατα, σκατα... σκατα!"
Βογγηξα, αλλαζοντας θεση στο κρεβατι καθως τα ταραχωδη δακρυα γεμισαν τα αυτια μου. Προσπαθησα να ξανακοιμηθω αλλα δεν επιασε οταν ακουσα αλλη βρισια να βγαινει απο το στομα της. Τριβοντας τα ματια μου, τα ανοιξα για να δω την Kelsey να ψαχνει το δωματιο, πετωντας πραγματα αριστερα και δεξια. "Μωρο μου, τι κανεις?"
"Προσπαθω να βρω τα ρουχα μου!" Συνεχισε να τριγυρναει γυρω απο το πατωμα, το κεφαλι της κοκκινο με αναμονη και ανησυχια.
Ενωσα τα φρυδια μου, μπερδεμενος. "Μωρο μου..."
"Που μπορει να ειναι?!"
"Μωρο μου..." Καθισα στο κρεβατι.
"Σοβαρα?" Σηκωσε τα χερια της στον αερα. "Πρεπει να ειναι καπου!"
"Kelsey!"
"Τι?" Ειπε, γυρνωντας. Οταν με ειδε ξυπνιο, εκανε μια παυση. "Συγγνωμη."
Γελασα. "Ειναι ενταξει." Εγλειψα τα χειλη μου. "Αλλα εχεις φρικαρει για το τιποτα."
"Για το τιποτα? Justin, εγω-"
"Τα ρουχα σου δεν ειναι εδω. Ειναι στο καλαθι απλυτων." Προσπαθησα να συγκρατησω το γελιο μου οταν το συνειδητοποιησε.
"Ω." Χαμογελασε ταπεινα.
"Ναι." Γελασα. "Ετσι ελα στο κρεβατι." Σηκωσα την κουβερτα, κουνωντας της το χερι μου, ακομα κουρασμενος.
"Οχι! Εισαι τρελος?" Με κοιταξε δυσπιστα. "Εχουμε σχολειο σημερα Justin! Για να μην αναφερω οτι οταν παω σπιτι, οι γονεις μου θα φρικαρουν!"
Τα ματια μου γουρλωσαν. "Δεν το ειχα σκεφτει καν αυτο."
"Ναι, ουτε εγω." Περασε τα δαχτυλα της μεσα απο τα μαλλια της. "Δεν προκειται ποτε να σταματησω να τα ακουω! Θα με δολοφονησουν Justin." Βηματισε στο πατωμα. "Δεν τους πηρα τηλεφωνο καν για να τους πω οτι ημουν ενταξει! Ισως με περιμενουν στο σπιτι. Ω Θεε μου..." Χτυπησε τα χερια της στο προσωπο της. "Ειμαι τοσο νεκρη!"
