Πηγαινω στο σπιτι ενος δολοφονου/πρωην-καταδικου. Ουαου αυτο θα ειναι κατι ομορφο για να λεω στα παιδια μου οταν μεγαλωσω.
Αναστεναξα, κινουμενη νευρικα στη θεση μου. Ψευδομαι αν πω οτι μπορουσα να ελεγχξω τα νευρα μου.
Θα ελεγα ψεματα επισης αν ελεγα οτι δεν ενιωσα αμηχανα οταν ο πισινος μου τριφτηκε στο δερμα του καθισματος και ακουστηκε ενας ηχος πορδης.
Ο Danger γελασε. "Δεν μπορεις να βολευτεις?" Χαμογελασε χαζα, ριχνοντας μια γρηγορη ματια στην πλευρα μου πριν κοιταξει στο δρομο παλι.
Ενιωσα τα μαγουλα μου να ζεσταινονται. "Οχι, απλα. . .χαλασε το αμαξι." Ειπα ψεμματα, ανασηκωνοντας τους ωμους μου απερισκεπτα.
Κουνησε το κεφαλι του. "Ο,τι πεις γλυκια μου." Γουρλωσα τα ματια μου, αυτος ο τυπος σοβαρα χρειαζεται βοηθεια.
"Μην γουρλωνεις τα ματια σου σε μενα σκυλα. Θυμησου," Αρπαξε το πηγουνι μου σθεναρα, γυρνωντας το κεφαλι μου ωστε να τον βλεπω. "βρισκεσαι στο αμαξι μου."
Ταραχτηκα στο αγγιγμα του. Το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να γνεψω.
"Ωραια." Με εσπρωξε, επιστρεφοντας το χερι του στο τιμονι.
Δαγκωσα το χειλος μου, αναγκαζοντας τον εαυτο μου να μην πει κατι που θα μετανιωνα. Αντι αυτου, γυρισα να κοιταξω εξω απο το παραθυρο του αυτοκινητου θελοντας να ειμαι στη ζεστασια του κρεβατιου μου. Σωα και αβλαβεις οπως θα επρεπε να ειμαι.
Τελικα φτασαμε σε οτι υπεθεσα οτι ηταν το σπιτι του αφου παρκαρε σε ενα γκαραζ που εμοιαζε αδειο. Το στομα μου εμεινε ανοιχτο σε δεος καθως ειδα το σπιτι. Μπορω να πω, ειμαι εντυπωσιασμενη. Φαινεται πολυ ωραιο απο τη γωνια που το ειδα.
Γυριζοντας, περιμενα υπομονετικα για να δω τι θα συμβει απο εδω καθως εκλινα το κεφαλι μου προς τα πισω και σκεφτομουν το πως ηρθαν ολα μαζι και ποσο στεναχωρη θα γινοταν η ζωη μου.
Δεν μπορω να πω οτι ειμαι απογοητευμενη. Εννοω, το ειδα να ερχεται. Απλα ποτε δεν πιστεψα οτι θα γινοταν με αυτον τον τροπο.
Απο ολα τα πραγματα θα μπορουσα να ημουν μαρτυρας αποψε - καποιον να ειναι μεθυσμενος και να ξερναει παντου, ενα κοριτσι να κανει στριπτιζ (αυτα εγιναν πριν, μην με κρινεις), ενα ζευγαρι που φτιαχνοταν - αλλα οχι. Ειδα καποιον να δολοφονειται.
Οσο περισσοτερο το σκεφτομαι, τοσο νομιζω οτι η ζωη μου θα γινει μια μεγαλη σαπουνοπερα του κωλου.
