Μερια του Justin:
Μουγκρισα απογοητευμενος καθως οι γροθιες μου συναντηθηκαν στο τραπεζι μπροστα μου. "Αυτο ειναι γαμημενα γελοιο!" Φωναξα, με κοκκινο προσωπο.
"Αδελφε, ηρεμισε." Ο John μιλησε ομαλα αλλα σθεναρα κουνησα το κεφαλι μου, αγνοωντας τον.
"Πως στο διαολο δεν μπορουμε να την εντοπισουμε? Ειναι αυτο το σκατο σπασμενο ή κατι τετοιο?" Κλωτσησα το τραπεζι στο οποιο ειχαμε απλωσει τον εξοπλισμο.
Σταζοντας σε μια αποτομη ανασα, περασα τα δαχτυλα μου απο τα μαλλια μου πριν τραβηξω τις ακρες.
"Κλωτσωντας το τραπεζι δεν θα το κανει να δουλεψει, Justin." Ο Bruce μιλησε με ενα κουνημα του κεφαλιου του. "Πρεπει να καθισεις κατω και να συγκεντρωθεις."
Βηματισα στο πατωμα, αγνοωντας τις λεξεις του. Αυτο που ηξερα ηταν οτι επρεπε να βρω την Kelsey πριν τη χασω.
Ο Bruce δαγκωσε τη γλωσσα του για να κρατηθει απο το να πει κατι που θα με εκνευριζε. "Τι αλλο μπορεις να μας πεις?"
"Τι αλλο θες να σας πω?" Ειπα, γυριζοντας για να τον κοιταξω στα ματια. "Αυτο που ξερω ειναι οτι εφυγε με αυτον τον γιο της σκυλας στο στενο του εστιατοριου σε ενα κοκκινο ανοιχτο αυτοκινητο."
Ο Bruce ετριψε το μετωπο του απογοητευμενα. "Θα τους βρουμε. Ενταξει? Απλα πρεπει να γαμω ηρεμισεις και να συγκεντρωθεις. Δεν μπορουμε να σε εχουμε να χτυπας το τραπεζι καθε φορα που νομιζεις οτι το χανουμε. Δεν μπορουμε να τη βρουμε ετσι, αν το μονο που θα κανεις ειναι σκηνη."
"Δεν κανω σκηνη." Αναφωνησα ταπεινα. "Απλα δεν μπορω να ρισκαρω περιμενοντας." Χλευασα. "Εχει περασει, ποσο? Μια ωρα τωρα και προσπαθουμε να βρουμε που ειναι? Κι αν χρειαζεται τη βοηθεια μου τωρα?" Η σκεψη της να βρισκεται σε κινδυνο μου εφερε ενα κυμα ανησυχιας.
"Γιατι στο διαολο εφυγε μακρια σου?" Ο Bruce εφτυσε.
Ανασηκωσα τους ωμους μου, ξυνοντας το πισω μερος του κεφαλιου μου.
Ο Bruce γελασε δυσπιστα. "Μην ανασηκωνεις τους ωμους σου σε μενα φιλε και πες μου την αληθεια. Τι συνεβη?"
