Μερια της Kelsey:
«Τι κανεις εδω?»
Τη στιγμη που τον ειδα να στεκεται μπροστα μου, ηταν λες και τα παντα γυρω μου παγωσαν και ολα οσα ειχα σχεδιασει να του πω εξαφανιστηκαν στον αερα.
«Λοιπον γεια σου.» Χλευασα με κοροϊδια, ενα μονοπλευρο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου.
Ο Justin, ωστοσο, δεν εβρισκε τιποτα απο αυτο διασκεδαστικο. Χλευαζοντας, κουνησε το κεφαλι του. «Δεν θα επρεπε να εισαι εδω.» Ειπε χαμηλα και μπορουσα να πω οτι προσπαθουσε να συγκρατησει την απογοητευση του.
Το προσωπο μου σκληρυνε, ολο το χρωμα αποστραγγιστηκε απο το προσωπο μου. «Και γιατι αυτο?» Δηλωσα καθως στενευσα τα ματια μου.
«Επειδη δεν ειναι ασφαλες για σενα.» Φωναξε αμυντικα και δεν μπορουσα να κανω κατι παρα να χλευασω στην αφελεια του.
Σηκωσα το φρυδι μου, χωρις να ειμαι σιγουρη οτι τον ακουσα σωστα. «Τι δεν ειναι για μενα?»
«Ασφαλες, Kelsey. Δεν ειναι γαμω ασφαλες για σενα να εισαι εδω.» Ειπε με μια δοση ειρωνιας, κανοντας το δερμα μου να ανατριχιασει.
«Μου κανεις πλακα τωρα?» Σταθηκα ισια, το σωμα μου ηταν πολυ κοντα στο δικο του. «Δεν ειναι ασφαλες για μενα?» Τονισα με δυσπιστια. «Και οι αλλες γαμημενες φορες που στεκομουν στη συγκεκριμενη θεση?» Εβαλα τα χερια μου στα πλευρα μου, φοβισμενη οτι αν τα μετακινουσα δεν θα μπορουσα να σταματησω τον εαυτο μου απο το να χτυπησω το στηθος του.
«Ημουν ηλιθιος που πιστευα οτι δεν ηταν. Ημουν τοσο κολλημενος με σενα που δεν σκεφτομουν τους κινδυνους που μπορουσαν να ερθουν με σενα εδω.» Ειπε με ενταση στη φωνη του.
«Μαλακιες και το ξερεις.» Φωναξα, κουνωντας το κεφαλι μου. «Γιατι προσπαθεις τοσο σκληρα να προσποιηθεις οτι αυτο δεν σε σκοτωνει οσο σκοτωνει εμενα?»
«Πρεπει να φυγεις...τωρα.» Παρεμεινε δυσκαμπτος, χωρις να κινειται μυς. «Πριν σε δει καποιος.»
«Κανενας δεν θα με δει.» Φωναξα, ενοχλητικα. «Συγγνωμη που σκαω τη φουσκα σου αλλα κανενας εκτος απο τον κυκλο σου ποτε δεν ερχεται εδω διπλα μου.»
