Μισω τη ζωη μου.
Ακριβως οταν πηρα την ελευθερια μου πισω, μου την ξαναπηραν ξανα, αυτη τη φορα, οι γονεις μου.
Για να σκεφτω οτι τελικα ειχα ενα διαλειμμα και απλα να ξεχασω τι συνεβη, κατι σαν να πιαστω απο τους γονεις μου επρεπε να συμβει.
Ορκιζομαι, εχω ενα προβλημα στο να μην ειμαι ικανη να κρυβω τον εαυτο μου καλα. Αρχικα, ο Justin με ειδε και τωρα οι γονεις μου με επιασαν.
Fuck My Life.
Και τωρα ισως αναρωτιεσαι τι εγινε και λοιπον, για να το κανω απλο, ας το πω. . . .ειμαι σε πολλα σκατα.
"Που ησουν κυρια μου?"
Αυτες οι λεξεις χτυπουσαν επανειλημμενα τα αυτια μου προκαλωντας το στομαχι μου να πεσει στο πατωμα. Κλεινοντας τα ματια μου σφυχτα, καταραστηκα τον εαυτο μου. Ανοιγοντας το ενα ματι, γυρισα και ειδα τους γονεις μου καθισμενους στον καναπε με τις πιτζαμες τους.
"Εγω, λοιπον." Εκανα μια παυση. "Βλεπετε. . .ειναι μια αστεια ιστορια." Γελασα, προσπαθωντας να μειωσω την ενταση αλλα δεν φαινοταν να δουλευε.
Αντι για αυτο τα προσωπα τους θυμωσαν πιο πολυ. "Τι?" Η μαμα μου σηκωσε το ενα φρυδι της. "Διαφωτησε μας." Εδεσε τα δαχτυλα της στην κορυφη των ηδη δεμενων ποδιων της.
Δαγκωσα το χειλος μου, γυρνωντας τα ματια μου στον μπαμπα μου, που συνηθως ειναι πιο ευκολο να μιλαω μαζι του.
Μου εδωσε ενα βλεμμα με σημασια, κουνωντας το χερι του προς την κατευθυνση μου. "Συνεχισε, η μητερα σου και εγω περιμενουμε."
Δαγκωσα το εσωτερικο του μαγουλου μου. Νομιζα οτι θα με βοηθουσε με αυτο.
Παιρνοντας μια βαθια ανασα, βασανισα το μυαλο μου για ενα ψεμα που θα μπορουσα να τους πω. Δεν μπορουσα να τους πω την αληθεια. Θα ημουν νεκρη σε πεντε δευτερολεπτα αν το εκανα. Αλλωστε, εδωσα τον λογο μου οτι δεν θα ελεγα τιποτα. "Ημουν στο σπιτι της Carly."
Το προσωπο της μητερας μου μαλακωσε για λιγο αλλα παρεμεινε αγριο με θυμο. "Και τι εκανες στης Carl αργα τη νυχτα?" Ενοχληθηκε.
