Μερια του Justin:
Οταν τελειωσα το ντουζ, ενιωσα πολυ πιο ανακουφισμενος απο πριν.
Σιγουρα, η Kelsey ηρεμισε τα νευρα μου αλλα το συναισθημα του καυτου νερου να ηρεμει τους μυς μου ενισχυσε την ανακουφιση.
Τιλυγοντας μια πετσετα γυρω απο τη μεση μου, ανοιξα την πορτα του μπανιου, βγαινοντας εξω και μπηκα στο δωματιο μου οπου περπατησα προσεκτικα προς τη ντουλαπα, σιγουρευοντας οτι δεν ξυπνησα την Kelsey.
Οταν τελειωσα αηχα, ανοιξα το συρταρι με τις πιτζαμες, αρπαζοντας ενα παντελονι και μια μπλουζα, παρομοια με αυτα που εδωσα στην Kelsey, εριξα την πετσετα στο πατωμα πριν τα βαλω.
Περνωντας τα δαχτυλα μου απο τα μαλλια μου, εριξα μια τελευταια ματια στην Kelsey πριν βγω απο το δωματιο και απαλα εκλεισα την πορτα πισω μου.
Κανοντας τζοκινγκ καθως κατεβαινα τις σκαλες, ειδα ολα τα παιδια καθισμενα στον καναπε, o Bruce ενας απο αυτους. Αναστεναξα. Αυτο θα γινοταν ενδιαφερον...
Εγλειψα τα χειλη μου. "Γεια." Δαγκωσα το χειλος μου, αναρωτουμενος για την αντιδραση τους αλλα ολοι εμειναν σιωπηλοι πριν μιλησει ο Bruce.
"Πως εισαι?" Με κοιταξε και κοιταξα στα ματια του, το μονο που ειδα ηταν ειλικρινεια.
Ανασηκωσα τους ωμους μου. "Καλα, υποθετω." Καθισα στην πολυθρονα, κοιταζοντας τα παιδια.
"Πως ειναι?" Ο Bruce ρωτησε μερικα δευτερολεπτα αργοτερα. Σηκωσα το κεφαλι μου σε κατασταση συναγερμου.
"Ο John μας ειπε τι συνεβη." Καθαρισε το λαιμο του, αλλαζοντας θεση στην καρεκλα του.
Εγνεψα, κοιταζοντας τον John για επιβεβαιωση. Οταν μου εδωσε ενα βλεμμα που απλα ελεγε οτι το εκανε, κοιταξα ξανα τον Bruce. "Ειναι λιγο ταρακουνημενη αλλα ειναι ενταξει..." Εκανα μια παυση, φερνοντας στο μυαλο μου οτι εκλαιγε στο μπανιο. "Θα μπορουσε να ηταν καλυτερα." Απλωθηκα στη θεση μου.
Εγνεψε. "Λυπαμαι πραγματικα."
Ενωσα τα φρυδια μου μπερδεμενος. "Για τι? Δεν εκανες τιποτα-"
