Μερια του Justin:
«Ενταξει.» Ο Bruce εκανε παλαμακια, αφηνοντας μια αναπνοη καθως καθαρισε το προσωπο του απο τον ιδρωτα.
Δουλευαμε ολοι για την τελικη αναμετρηση αναμεσα μου και του Luke για τις τελευταιες πεντε ωρες χωρις διαλειμματα και το να πω οτι ημασταν κουρασμενοι ηταν υποτιμηση. Ημασταν εντελως εξαντλημενοι.
«Ολα ειναι ετοιμα τωρα το μονο που πρεπει να κανουμε ειναι να το δοκιμασουμε και να σιγουρευτουμε οτι ειναι τελειο. Δεν μπορουμε να τα σκατωσουμε.» Ο Bruce κοιταξε τους τρεις μας, τα ματια του επεσαν σε μενα για λιγο πριν ξανα μιλησει. «Ο Luke διαλεξε τον χρονο και το μερος, ξερει τι κανει. Απλα πρεπει να σιγουρευτουμε οτι ειμαστε ενα βημα μπροστα απο αυτον.»
«Πως μπορουμε να το κανουμε αν δεν ξερουμε καν τι ετοιμασε?» Ο Marcus ρωτησε, υπνηλια αναμειγμενη με αποφασιστικοτητα σημαδι στο προσωπο του. «Εννοω, αν διαλεξε το μερος, ποιος λεει οτι δεν θα ερθει με προτεταμενα οπλα?»
Χλευασα, κουνωντας το κεφαλι μου. «Δεν ειναι τοσο ηλιθιος οσο νομιζουμε. Ξερει τι κανει για το μεγαλυτερο μερος, δεν ειναι αρκετα βλακας για να το κανει αυτο.»
«Ακου, δεν ξερουμε για τι ειναι ικανος. Το μονο που ξερουμε ειναι οτι αυτο θα μπορουσε να ειναι μονο μια συσταση. Πρεπει να ειμαστε προσεκτικη στο οτι δεν θα παει τιποτα λαθος...» Αναφωνησε ο Marco, βαζοντας τα δυο λεπτα του μεσα καθως ειπε τις σκεψεις του.
Πριν εχω την ευκαιρια να πω κατι, ο Bruce με προλαβε. «-και για αυτο ετοιμαζομαστε απο τωρα. Εχουμε περασει αυτο το σχεδιο εκατομμυριες φορες, ειναι ασφαλες. Πρεπει απλα να ειμαστε θετικοι για να το κανουμε συμφωνα με το σχεδιο.»
Εγνεψα, δενοντας τα δαχτυλα μου και καθισα μπροστα, οι αγκωνες μου ξεκουραστηκαν στα γονατα μου. «Εχει δικιο.»
«Φυσικα και εχω.» Ο Bruce χαμογελασε, παιχνιδιαρικα τιναξε τους ωμους του κανοντας με να γυρισω τα ματια μου.
«Ας μην ειμαστε ξιπασμενοι τωρα.» Γελασα, γλειφοντας τα χειλη μου και αφοσιωθηκα στο εργο ξανα. «Τωρα, ας το ξανα πουμε.» Ενευσα στον Bruce ο οποιος μιλησε τιμια.
