Τελικα, αφου ενιωσα οτι περασαν ωρες, το αμαξι σταματησε γλιστρωντας σε ενα παρκινγκ. Κοιταζοντας εξω απο το παραθυρο, οι φωτεινες λεξεις του "Perry's Palace" ακτινοβολουσαν ανεξαρτητα απο τις ακτινες του ηλιου που διερεαν παντου.
Πως ηταν αυτο δυνατον? Δεν ειχα ιδεα.
Βγαζοντας τη ζωνη απο το σωμα μου, γυρισα να κοιταξω τον Justin. Ενωσα τα φρυδια μου μπερδεμενη.
Θα φευγαμε η?
Νιωθοντας τη ματια μου πανω του, γυρισε για να με κοιταξει. "Τι?" Ειπε.
Παλεψα με την παροτρυνση να γουρλωσω τα ματια μου. "Θα παμε ή οχι?" Μουρμουρισα. Αν θα μπορουσα να τον χαστουκισω ελευθερα χωρις να πληρωσω τις συνεπεις αργοτερα, θα το εκανα.
"Ναι." Εσκυψε, σπρωχνοντας το κλειδι απο την αναφλεξη πριν το ριξει στην τσεπη του και ανοιξει την πορτα, το τσιγαρο που καπνιζε τωρα κρεμιοταν απο τα χειλη του.
Αναστεναζοντας, ανοιξα την πορτα, βγαινοντας εξω πριν την κλεισω με λιγο παραπανω δυναμη απ'οτι ηθελα.
"Προσεχε." Μουγκρισε. "Αυτο το αυτοκινητο κοστιζει περισσοτερο απ'ο,τι εχεις μαζι."
Σηκωσα το ενα φρυδι. "Ειναι καλο να το ξερω." Μουρμουρισα σαρκαστικα, βυθιζοντας τα χερια μου στις τσεπες της ζακετας μου.
Με κοιταξε. "Συμπεριφορα." Με προειδοποιησε με ενα κουνημα του δαχτυλου του προς την κατευθηνση μου.
Τωρα γουρλωσα τα ματια μου. "Ο,τι πεις." Κοιταξα αλλου.
Πηρε το τσιγαρο, πετωντας το στο εδαφος πριν το τριψει με την σολα του παπουτσιου του. Γυρισε το κεφαλι του, και αρχισε να περπατα, περιμενοντας να τον ακολουθησω απο πισω.
Το εκανα, προς μεγαλη μου απογοητευση.
Οταν φτασαμε μεσα, αρχισαμε να περπαταμε στην πισω μερια του εστιατοριου οταν το σωμα του συγκρουστηκε με καποιο αλλο το οποιο προκαλεσε το δικο μου σωμα να συγκρουστει με την πλατη του. Βογγηξα, τριβοντας το μετωπο μου.
