ရင္းႏွီးတဲ့အသံတစ္ခုက တံခါးေရွ႕ကေန ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းထြက္လာသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညႀကီးထဲမွာ အသံက စူးစူးရွရွႀကီးျဖစ္ေနသည္။
စုဝမ္ အိပ္ယာထဲကေန ကပ်ာကယာထလာၿပီး slippers ေတာင္ မစီးနိုင္ပဲ ဧည့္ခန္းဘက္ထြက္လာသည္။ သူမ အရမ္းအလၽွင္လိုေနတာမလို႔ ဧည့္ခန္းအလယ္ထဲက ဖန္သားစားပြဲနဲ႔ေတာင္ ေဆာင့္မိသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ စုဝမ္ ဒါေတြကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ေသာ့ဖြင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ စုဝမ္လက္ေတြက တုန္ရီေနသည္။ တံခါးနားမွာရပ္ေနတဲ့ ရင္းႏွီးတဲ့ပုံရိပ္ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူမ ထိုလူရဲ့လက္ေမာင္းထဲကို ေျပးဝင္ဖို႔ တြန႔္ဆုတ္မေနေတာ့ဘူး။
"ဇီရႊမ္း.... ဇီရႊမ္း နင္လား?"
စုဝမ္အသံက တုန္ရီေနၿပီး ထိတ္လန႔္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနကာ လက္သြယ္သြယ္ေလးတစ္စုံက သူမေရွ႕က ေယာက္်ားလက္ေမာင္းေတြမွာ ခ်ိတ္တြယ္သြားသည္။
"စုဝမ္"
ယီဇီရႊမ္းအသံက ဆို႔နစ္ေနၿပီး "စုဝမ္... ကိုယ္ပါ... မင္း အဆင္ေျပရဲ့လား?"
"ငါ..."
ယီဇီရႊမ္းေမးတာကိုၾကားေတာ့ စုဝမ္မ်က္လုံးေတြနီရဲလာၿပီး "ဇီရႊမ္း... ငါေၾကာက္တယ္... ငါ အရမ္းေၾကာက္တာပဲ... ဘာလုပ္ရမလဲ?? ငါ ဘာလုပ္သင့္လဲ?"
သူမေခါင္းေလးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္အျပည့္နဲ႔မ်က္လုံးက ေၾကာက္ရႊံ့မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနသည္။
"မေၾကာက္ပါနဲ႔"
ယီဇီရႊမ္းအသံက စုဝမ္စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္သြားေစမယ့္ ေမွာ္အစြမ္းပါေနသလားပဲ။
"အိမ္မွာ မင္းတစ္ေယာက္ထဲလား?"
ယီဇီရႊမ္းက ခပ္မွိန္မွိန္ဧည့္ခန္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။ သူ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ၾကာေအာင္ တံခါးေခါက္ေနေပမယ့္ စုဝမ္တစ္ေယာက္ပဲ ေျပးထြက္လာသည္။ ၾကည့္ရတာ သူမမိဘေတြ ညဂ်ဴတီသြားတယ္ထင္တယ္။
"အင္း..."
စုဝမ္က ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ၿပီးမွ သူမ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးမိသလိုနဲ႔ ယီဇီရႊမ္းေပြ႕ဖက္မႈၾကားထဲမွ ထြက္ကာ
STAI LEGGENDO
အတိတ်နိမိတ်ဆိုးတွေ သယ်ဆောင်လာမယ့် ရည်းစားဟောင်း
CasualeTranslate for fun (◔‿◔) *I don't own this story. Cover photo crd to pinterest
