ချည်

~14~

//Unicode//

နေ့ရက်တွေဘယ်လိုပဲ ပြောင်းပြောင်း
တကယ်ချစ်ရင် အဆုံးထိမြတ်နိုးတယ်ဆိုတာ
ဒီဇာတ်အိမ်မှာ အတိအလင်းဖော်ပြနေပါတယ်။

...........

သာယာသော မနက်ခင်းလေးတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်။

ကောင်းကင်ကြီးဟာ ကြည်ကြည်လင်လင်၊ ငှက်ငယ်များဟာလည်း အုပ်စုဖွဲ့ကာ ဘယ်ညာအပြိုင်ဝဲပျံနေကြသေးသည်။ ငှက်ငယ်များနဲ့အတူလွင့်မျောနေသည့် အဖြူရောင်တိမ်စိုင်များဟာလည်း
ကောင်းကင်၌ ဟိုတစ်ဆုပ်ဒီတစ်ဆုပ်နေရာယူထားကြပြန်ပါသေးသည်။

ကားပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ကိုငေးလိုက်
ကားမောင်းနေသည့် ယောကျာ်းဖြစ်သူအားငေးလိုက်နှင့် အလုပ်ရူပ်နေသည့် ဆော့ဂျင်။

တဖြည်းဖြည်းထွက်လာသောဗိုက်ကြောင့်
အမြဲလိုလို hoodie၀တ်ထားရသည့်ဆော့ဂျင်ဟာ
ယနေ့တော့ အညိုရောင်လေး hoodieလေးကို၀တ်ထားသည်။၀က်ဝံလေးအလား ဖောင်းအိနေသည့်ပါးနှစ်ဖက်မှာဘေးကိုကားထွက်နေပြီးနီစွေးစွေးနူတ်ခမ်းလေးမှာလည်း သူမတူအောင်
စူထွက်နေသေးသည်။

အညိုရောင် hoodie၀တ်ထားသည့်ဆော့ဂျင်ရြဲ
ခပ်ရှည်ရှည်ဆံနွယ်များဟာအရှေ့သို့ဝဲကျနေပါသေးသည်။ဖြူဖြူအုအုမျက်နှာလေးဟာ သဘာ၀အတိုင်းကြည့်ကောင်းနေပြီး ဘာမှလိမ်းကျံထားခြင်းမရှိတဲ့မျက်နှာလေးမို့ သဘာ၀ရဲ့ရင်သွေးငယ်လေးလိုပင်။

မျက်တောင်လေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြင့် ဘေးပတ်၀န်းကျင်ကိုကြည့်ရင်းလိုက်ပါလာသည့်ဆော့ဂျင်ဟာ အပြင်မထွက်ဖူးသည့်ကလေးတစ်ယောက်လို အရာအားလုံးကိုကြည့်နေသည်မှာအဆန်းတကြယ်။

“ဒေါင်နောင်နောင်နောင် အေး
ဒေါင်နောင်နောင်နောင် အေး!”

ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသည့်အသံကြောင့်
ကားမောင်းနေသည့်ဂျောင်ဂုဖက်ကိုကြည့်တော့ရေဒီယိုမှလာသည့် BTS ရဲ့ Dynamiteသီချင်းအားဝါးချနေပါသည်။

“ကိုကို ! မှားနေတယ်
ဒါနာနာနားအေး ဖြစ်ရမှာ”

“အော် ဟုတ်လား...ကိုကိုက အလွတ်မှမရတာဟီးဟီး”

အဖြူရောင်ယုန်သွားတန်းလေးထင်းနေအောင်ပြုံးပြသည့်ကိုကိုကြောင့် ဆော့ဂျင်လည်းထက်တူပြုံးမိသွားသည်။ ဆော့ဂျင်ဟာ သီချင်းတွေအကုန်အလွတ်နီးပါးရသော်လည်း ဂျောင်ဂုကမရချေ။ ဝါးချရုံကလွဲပြီးဘာမှမသိတဲ့သူ့ယောကျာ်းဟာသီချင်းနဲ့ပတ်သက်လာရင် အင်နိုးစန့်။