ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ မနက္ခင္းတစ္ခု။
ေဆာင္းေလျပည္ေတြဟာ အခန္းထဲသို႔
ခပ္ႏြေးႏြေးတိုက္ခတ္ေနသည္။ ေလျပည္အေဝွ႕မ်ားတြင္ပန္းႏုေရာင္လိုက္ကာစေလးလည္း
ေ႐ြ႕လ်ားသြားရသည္။
ျဖာက်ေနေသာ ေနေရာင္ခပ္ပ်ပ်ႏွင့္အတူ
အျဖဴေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည့္ ေဆာ့ဂ်င္အိပ္ခန္းေလးမွာ လင္းလက္ေနပါသည္။
ေလျပည္ႏွင့္အၿပိဳင္ယိမ္းႏႊဲ႕ေနတဲ့ လိုက္ကာစကို
ေငးလိုက္၊ အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာက်က္ကို
ေငးလိုက္။ အားမရတဲ့အဆုံး မ်က္ႏွာက်က္၌တပ္ဆင္ထားသည့္ ပန္ကာေလးအား ေငးလိုက္။
ေငးရင္းျဖင့္ပင္ ခ်မိေသာ သက္ျပင္းရွည္မ်ားဟာ
ေဆာ့ဂ်င္အဖို႔ တစ္ေယာက္ထဲသာၾကားနိုင္ေပမည္။
ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ပါရက္သားနဲ႕ ဘာလို႔မ်ား
ေဝးကြာေနၾကရတာလဲ။
သူတို႔ရဲ႕ေတြ႕ဆုံမႈက မွားယြင္းမႈတစ္ခုလား
ဒါမွမဟုတ္
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွားယြင္းစြာခ်စ္ခဲ့တာလား။
“လြမ္းေနမွာသိရက္သားနဲ႕.....”
အိပ္ယာထဲပင္လူးလွိမ့္ရင္း လစ္ခနဲေပၚလာသည့္
၀မ္းဗိုက္ေလးဟာ ၀င္းဖန႔္ဖန႔္။
မ်က္ႏွာက်က္ကိုေငးရင္း အလိုမက်လိဳ႕
စူထြက္လာသည့္ႏူတ္ခမ္းမွာလည္း ရဲတြတ္တြတ္။
“ဟူးးး မျဖစ္ေသးဖူး.....ဒီအတိုင္းထိုင္ေနမယ့္
အစား တစ္ခုခုစားၿပီးေခ်ာေအာင္ ေနရမယ္!”
ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ သေဘာက်ၿပီး အိပ္ယာမွထလိုက္သည္။ ကုတင္ေျခရင္းမွ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္။
အျဖဴေရာင္တီရွပ္ေလး၀တ္ထားသည္ဆိုေပမယ့္
နဂို၀၀ကစ္ကစ္ ျဖစ္သူမို႔ အဆီရစ္ေနသည့္
ဗိုက္ေနရာေလးမွာ ခါတိုင္းထက္လုံးထြက္ေနသည္။ထို႔အတူ လက္ေမာင္းသားအိအိေလးဟာလည္းအျဖဴေရာင္တီရွပ္ႏွင့္အၿပိဳင္ ၀င္းဖန႔္ဖန႔္ ျဖစ္တည္လ်က္။
“အာ....ငါေတာ္ေတာ္၀လာတာပဲ! ”
တစ္ကိုယ္လုံးကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္။အရင္ကထက္ပို၀လာသည့္ ေဆာ့ဂ်င္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူလည္းရိပ္မိပါသည္။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕စားေသာက္လိုက္အိပ္လိုက္ျဖင့္ အက်ိဳးျပဳေနတာ သူမွမ၀ရင္ ဘယ္သူ၀မလဲ။
YOU ARE READING
ချည်
Fanfictionပျက်စီးနေတဲ့နှလုံးသားနှစ်ခုအား ပြန်လည်ချည်နှောင်ပေးခဲ့သော နှောင်ကြိုးတစ်စုံ.............။ Started -29, November,2021🤍 Ended -3, December,2021🤍
