“အင့္”
ကုတင္ေပၚမွာ လူပ္႐ြလာသည့္ေဆာ့ဂ်င္ေၾကာင့္ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနသည့္ေဂ်ာင္ဂုလက္မ်ားရပ္တန႔္သြားေလသည္။နိုးေနၿပီအထင္ႏွင့္ ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်ကာ ကုတင္ေဘးနား၌အေျပးအလႊာေလး၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
“နိုးၿပီလား ဂြၽန္ေဆာ့ဂ်င္ေလး~~”
မနက္ခင္းရဲ႕ေလျပည္ေလးလို ႏူးညံ့လွသည့္အသံေလးနဲ႕ေခၚေတာ့ မ်က္၀န္းမ်ားပြင့္ဟလာသည့္
ဆိုင္သူေလးဟာ ႏူတ္ခမ္းေလးေကြး႐ုံမွ်ၿပဳံးျပသည္။တစ္ခါထဲ အပိုဆုအေနနဲ႕ ပါးမို႔မို႔ေလးကိုေမႊးၾကဴရင္း ေဆးသြင္းထားေသာလက္ေလးကို
ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
“ကေလးေတြေရာ ကိုကို”
“ၾကတ္မတ္ေဆာင္ထဲမွာ သဲငယ္ရဲ႕....အမႊာေလးေတြကေလ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ သိလား!
ေျခဖဝါးေလးေတြ၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကအစနီရဲေနတာ....အသားေလးကႏုႏုေလး
ကိုယ္ေတာ့ျဖင့္ အသဲယားလြန္းလို႔ ႐ူးမ်ားသြားမလားမသိ!”
ထုံးစံအတိုင္း ၿပဳံးရီကာေျပာေတာ့ သူ႕မူပိုင္ႏွာေခါင္းဟာအေပၚသို႔ တက္သြားသည္။အျဖဴေရာင္သြားတန္းေလးမ်ားေပၚသည္အထိ ၿပဳံးေနသည့္ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ပါးျပင္ကို ေဆးသြင္းထားသည့္လက္ေလးျဖင့္ အုပ္မိုးလိုက္သည္။
“အဲ့ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်လား”
“အင္း အဲ့ထက္ပိုတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
သဲငယ္.....ကိုကို႔ဘ၀ထဲ အမႊာေလးေတြေခၚလာေပးလို႔....”
အုပ္မိုးထားသည့္ ေဆာ့ဂ်င္လက္ေလးကိုပါးျဖင့္ထိကပ္ရင္း ႏူတ္ခမ္းပါးျဖင့္ထိကပ္႐ုံမွ် နမ္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးရင္း ၿပဳံးၿဖီးေနသည့္ ေဂ်ာင္ဂုမ်က္ႏွာဟာ စေကာေလာက္ ပင္။
“ကေလးေတြကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ ကိုကို!”
“ခဏေန သူနာျပဳေတြေခၚလာေပးလိမ့္မယ္။
အေမတို႔ကလည္း ေျမးကိုၾကည့္မ၀ျဖစ္ေနတယ္
တူတယ္။ အခုထိျပန္မလာေသးဖူး”
ေျမးဦးေလးမို႔ အျဖစ္သည္းေနသည့္ အဖိုးအဖြားမ်ားဟာ အခုထိ ကေလးၾကတ္မတ္ေဆာင္ထဲမွ
ျပန္မလာေသးပါ။ထို႔အတူ ကင္ထယ္တို႔အတြဲေလးမွာလည္း ထိုအေဆာင္ေလးထဲမွာပဲ။
YOU ARE READING
ချည်
Fanfictionပျက်စီးနေတဲ့နှလုံးသားနှစ်ခုအား ပြန်လည်ချည်နှောင်ပေးခဲ့သော နှောင်ကြိုးတစ်စုံ.............။ Started -29, November,2021🤍 Ended -3, December,2021🤍
