Part14
ចេញមកក្រៅវិញអ្នកស្រីចនប្រញាប់ស្ទុះស្ទាមកបន្ទប់របស់គាត់វិញហើយយកទូរស័ព្ទវីដេអូខលទៅមិត្តចំណាស់គ្នាឯងរបស់គាត់។
"យ៉ាងម៉េចហើយៗ?" ការខលមិនបានផងមិត្តទាំងប៉ុន្មាន Join ទាំងអស់គ្នាហើយសួរសំណួតែមួយយ៉ាងស្រុះគ្នាតែម្តង។
«ហ្អា៎...បានសម្រេចហើយ»
"កូនឯងណាអាយុកាន់តែក្រាស់ហើយបើពួកយើងមិនជួយខ្លាចតែគ្មានប្រពន្ធនឹងគេហើយ"
«មែនហើយរឿងស្នេហាមិនចេះស្អីសោះ រ៉ូមេទិចតែពីរអ្នកអ៊ីអត់ យើងគិតថាប្តូរពីក្មួយមកកូនប្រសារឆាប់ៗហើយក្រោយពេលមកពីដើរលេងវិញ» អ្នកស្រីចនបិទភ្នែកញញឹមស្រស់ដូចជាមានក្តីសុខខ្លាំងណាស់។
"ឯងប្រាកដរឺអត់ក្មេងគេស្រឡាញ់គ្នានុង៎?"
«យី!!មនុស្សមិនស្រឡាញ់គ្នាឯណាគេងឪបគ្នាឲ្យស្អិតដូចតុកកែនោះ នេះយើងខំថតចែករំលែកឲ្យពួកឯងមើលហើយណាមិនពេញភ្នែកទៀតមែនទេ?»
"គ្រាន់មិនប្រាកដចិត្តនឹងណា បើទើបតែស្គាល់គ្នាប៉ុន្មានខែជាមួយឯង ក៏ជួយចាប់ឲ្យកូនទៅ ន៎ែ ពួកយើងចាំស៊ីការណា"
"មែនហើយៗ"
[ហាស៎ហា៎!!]
អ្នកស្រីចននិយាយហើយលេងសើចសប្បាយជាមួយនឹងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ហើយបន្តនិយាយពីរឿងរបស់កូនខ្លួនជាមួយរាងតូចយ៉ាងច្រើន។
នៅថ្ងៃបន្តិចអ្នកស្រីចននៅមិនសុខទេគាត់ដើរមកមុខបន្ទប់រាងតូចហើយគោះទ្វាទើប ជីមីន បើកទ្វាឲ្យចូលមកក្នុងបន្ទប់របស់គេ។
«អ្នកមីងមានការអ៊ីមែនទេ?»
«ឯងរៀនចប់ហើយមីងបានឲ្យជុងនាំឯងថើរលំហែកាយបីបួនថ្ងៃណា មីងបានទិញសំបុត្ររួចហើយក៏ប្រគល់ឲ្យប្រុសជុងដែរ» គាត់ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែររាងតូចហើយនិយាយតែម្តង។
«ហាស៎!ចុះអ្នកមីងក៏ទៅដែរត្រូវទេ?» ជីមីន ធ្វើមិខស្លើតែម្តងភ្ញាក់ផ្អើល នេះវាភ្លាមៗពេកហើយ។
«អត់ទេ» គាត់ក្រវីក្បាលតែនៅតែញញឹមខ្ជឹបដដែល រាងតូចឃើញហើយឆ្ងល់ខ្លាំងមែនទែន ហេតអ៊ីគាត់ធ្វើរឹកពាប្លែកៗបែបនេះ។
YOU ARE READING
ស្នេហាលោកមេបញ្ជាការឈាមត្រជាក់
Randomជាមនុស្សដែលម៉ត់ចត់នឹងការងារគោរពតាមវិន័យយ៉ាងតឹងតែងដោយគ្មានការយោគយល់ប៉ុន្តែប្រែខុសស្រឡះនៅពេលដែរបាននៅជិតក្មេងប្រុសម្នាក់នោះហើយមិនយល់ថាហេតុអ្វីដឹងត្រឹមថាចង់ថ្នាល់ថ្នមគេទុកជារបស់មានតម្លៃសម្រាប់ខ្លួន។
