The Gifted's (COMPLETED)

CHAPTER 11

Chapter 11:
Miracles

Nagising ako sa isang magaan na pakiramdam. My body felt light and I don't feel any kind of pain around my body like what I expected. Dahan dahan akong bumangon, dahilan kung bakit bumagsak ang nakabalot sakin na comforter. The sheets fell down below my lap while I roam my eyes to where I was.

First look and I already knew that this room is way different from our dorm. The room is filled with the colors of gold and silver. The furniture that surrounded the whole room are all made of high-ended materials and probably created by an in demand magic artist.

Lumipat ang mga mata ko sa pintong bumukas. His demanding presence and authority that is clearly visible in his cold stoic face crawled within me. Hindi ko inaasahang sya ang unang makikita ko pag-gising ko. Lumapit sya sa kinaroroonan ko ng hindi tinatanggal ang tingin sakin.

"Where am I?". Bungad ko sa kanya ng makalapit sakin.

"My room". Kalmado nyang sinabi.

"Your what?". Gulat kong saad pero hindi nito natinag ang malamig nyang titig.

"My room". Ulit nya sa sinabi.

"How long have I been unconscious?".

"A day".

Pinukol ko ang tingin sa kanya ng ilang segundo bago nagbaba ng tingin sa malambot na kumot na na'sa hita ko.

"Does Troye know? Or Bria?".

"They both know. I told them what happened".

"How's Troye?". Binalik ko ang tingin sa kanya.

"His mad". Kibit balikat nyang sinabi na para bang wala lang ang galit ni Troye. Sinamaan ko sya ng tingin. Ngumisi lamang sya sakin.

"What do you expect? That he will stay calm and just watch you here almost lifeless? Kung iniisip mo na palalampasin lamang nya ang nangyaring ito, nagkakamali ka". Kinuha nya ang isang baso na naroon sa side table at sinalinan ito ng tubig.

"If I were in his shoes right now, those students that caused you pain would probably face a living hell. I'll make them feel every inch of regrets for touching even the tips of your hair. Killing them slowly makes my body thrilled in excitement for their death".

Napaawang ang mga labi ko sa sinabi nya. Ang walang emosyon nyang mga mata at mapanuyang ngiti ang nagpataas ng balahibo ko. Hindi pa'ko nakaramdam ng ganitong takot sa kahit sino. Pakiramdam ko ay kayang kaya nga nyang gawin ang mga sinabi nya ng walang pagdadalawang isip.

He is a Gifted after all. That is one of those reasons why he is this tremendous.

"Drink this".

Inabot nya sakin ang isang baso ng tubig. The water dominates with the color of crystal blue. Tinanggap ko ito. Ang presensya nya ay nagtutulak na tanggapin ko ang lahat ng ibibigay nya.

This is ridiculous.

Ang lalaking ito ang nagpapatunay kung gaano kalayo ang agwat naming mahihirap sa isang maharlikang tulad nya.

"Bakit mo ako tinulungan?".

"I am the Crown Prince and you are one of the people of my realm. How can a royal leave a person whose body is screaming for help?".

Malamig nya akong tinitigan.

"Kung alam kong mabubuhay ka pa, ililigtas kita. Kung alam kong mamamatay kana, iiwanan kita. Ganon lamang kasimple ang mga desisyon sa buhay...Tashna Devon Reddick".