TSC 48 - SAVE JENNIE.

498 15 16
                                    

WARNING: VIDEO AHEAD ‼️‼️‼️

CHAPTER 48


--

Jennie's POV

I am patiently waiting for a taxi cab here at the waiting shed at the busy street of Seoul, South Korea when a black mercedez benz has stopped in front of me.

Nakatingin lang ako rito and waiting for the driver to come out. I was a bit surprised when Mino comes out from the car holding a black hoodie.

"It's too late, Jennie. What are you doing here? Please wear this." Saad nito sa akin sabay abot ng hoodie na hawak hawak nito.

"No, i'm okay. Thank you." Agad na bawi ko rito pero agad nitong nilagay sa hita ko abg hawak nitong hoodie.

"Sige na, wear it na. It's very cold here. Ano ba ginagawa mo rito. And look at me." Saad nito sa akin sabay hawak sa baba ko at angat ng ulo ko na dahilan bakit nagtagpo ang mata namin.

"Your eyes are literally swollen, what happen to you?" He added at binaba nito ng kaunti ang katawan niya para maging magkasing level na kami nito.

"I told you Mino, i'm okay."

"No, you're not okay. Pwede ba Jennie, i'm your bestfriend ever since then. Kaya i know you. What happen." Pamimilit nito and i just released a deep sighed.

"Mino, i have a favor." Saad ko rito and he just hummed at me and smiled.

"Bring me to the nearest beach here please? Tapos after that, dalhin mo ko sa ospital. Dalawin ko lang si Jisoo. Kung may oras pa. Pwede ba?" Pakiusap ko sa kanya and he gave me a nod.

Agad niyang nilahad ang palad niya sa harapan ko kaya hinawakan ko ito. Sinuot ko rin muna ang hoodie na binigay nito at binuksan na rin niya ang pintuan ng sasakyan niya. Agad na kong sumakay rito and buckled my seatbelt. Sumakay na rin agad si Mino sa sasakyan nito and drive his car towards the nearest beach.

While he is driving his car ay nakatulala lang ako dito sa loob and silently crying. Hindi ko maiwasan hindi maiyak dahil sa nangyayari. Stress, pagod at sobrang sakit ng mga nangyari sa'kin kaya hindi ko na kaya pang itago pa yung nararamdaman ko.

--

"Jennie? We're here. Wake up." Saad ni Mino sa akin while i'm slowly opening my eyes.

"Oh, okay. I'm sorry, nakatulog pala ko." Saad ko sa kanya and i heard him chuckled.

"I did'nt bothered you, because i know you're very tired of crying. Hahaha!" Pagbibiro nito sa akin and touch my head.

Agad naman na itong bumaba ng sasakyan niya at ganon lang din ang ginawa ko. I unbuckled my seatbelt and get out of the car.

Namangha naman ako sa ganda ng beach na pinagdalhan sa akin ni Mino kaya kinuhaan ko ito ng litrato and upload it to my social media account. I'm literally amazed by the beauty of the beach kaya naglakad na ko papunta sa seaside.

 I'm literally amazed by the beauty of the beach kaya naglakad na ko papunta sa seaside

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
THE DARE TO THE CEOTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon