SERSERİM BENİM * MUCİZE SERİSİ I -FİNAL

BÖLÜM 5 - EDEPLİ AİLE MESELESİ

ve bölüm sizlerle :)

-*-

Serdar Rojda ile Erdem’in motorla bahçeye girdiğini görünce ailesine döndü, “Bakın dediğim gibi bu adam sevdiğim kızın abisi ve lütfen edepli olun. Örnek aile gibi olmaya çalışın en azından.”
Cem yüzünü buruşturdu, “Ecrin!” diye bağırdı. “Ben edepli olamam.”
“Dayıcığım,” dedi Serdar sabır dileyerek, “Olduğunun tam tersi olacaksın. Hadi ama zor olmamalı.”

“Çok zor,” diye homurdandı adam omuz silkerek. “Kişiliğimden taviz veremem.”
Serdar kendi kendine şans diledi. Tüm dünyalılar yaşlandıkça huysuzlaşırdı, onun ailesi yaşlandıkça edepsizleşiyordu. Kapı çalınca ellerini çenesine koyup, “Lütfen!” dedi.
Cem yeğenin haline acımıştı, “Tamam tamam, aç. Bende o. Edepli olmaya çalışırım da bu damatlardan hiç umudum yok.”

Serdar kapıyı açıp, “Hoşgeldiniz,” dedi ikiliye bakıp gülümseyerek. Sonra kollarını açtı, “En sevdiğim arkadaşım Erdo.”
“Kes lan yalakalığı, hala senden hoşlanmıyorum.”
-Bende sana bayılmıyorum, ama ayı-dayı-köprü üçlemesi önemli. “Ah canım benim, zamanla aşılamayacak engel yoktur. Nikahta-yani her şeyde bir keramet vardır.” Ailesine dönüp gülümsedi. “Sizi arkadaşlarımla tanıştırayım,” dedi.

Cem gözündeki gözlüğü çekiştirdi, “Hımm, tabiki. Buyurun Serdar evladım,” derken taviz vermez ve bir o kadar dik duruyordu.
Serdar dayısının oyunculuğu karşısında şapka çıkaracaktı neredeyse. Kesinlikle bu seneki tüm oyunculuk ödüllerini hakkediyordu. Bir anda nasıl değişmişti. O gözündekiler onun gözlüğü müydü? Ah dayı ah!
“Rojda, benim dans kursundan arkadaşım, Erdem de onun çok değerli ve bir o kadar sevecen ailesi olan eşi.”
“Ailemi karıştırma lan.”
“Önbilgi.”
“Önüne de başlatma Serdar.”

Serdar oflayarak başını salladı, “Bunlarda sevgili, çok saygıdeğer ve bir o kadar sevgi pıtırcıkları olan ailem. Annem Cemre, babam Buğra, kız kardeşim Nehir, dayım Cem, yengem Ecrin ve dayımın saygıda Nirvana, edepte aynı ben -zirvenin de zirvesi yani- olan damatları Burak, Çınar ve kuzenlerim aynı zamanda eşleri, sevimli ikizlerimiz Bade ve Eva.”
Burak öksürürken, Çınar “Yavaş abi yavaş. Yalanda zirveye oynuyor yemin ederim,” diye fısıldadı yanındakilere. “İnsan az seviyeli atar.”

Cem kafasını salladı, “Evet benim kızlarım, ama lütfen yanlış anlaşılmasın, ben kayınbabama saygımdan çocuklarımı klinik ortamında, sıfır temasla yaptım.”
Burak ile Çınar yüzlerini buruştururken, Ecrin “Yuh!” diye inledi resmen.
Cem “Bu azıcık edepsiz,” dedi karısını göstererek. “Ama Serdar’la kan bağı yok neticede. Yani için rahat olabilir.”

Rojda ile Erdem de adamı izlerken afallamışlardı. Sonra Erdem Rojda’nın az önce söylediği ile birden ona baktı, “Bu mu idolün? Çok pardon ama ben seks olmadan asla ama asla çocuk yapmam güzelim. Hatta ben sadece seks yaparım, çocuk yapmam. Sil aklından. Yani o sik o deliğe-” demişti ki Cem birden bağırdı, “Ecrin! Bu adam benden de edepsiz! Beni niye kastırıyorsunuz, şunu zapt edin.”
Burak da kayınbabasına katılmıştı, “Valla babacığım hayatımda ilk kez sizinle aynı fikirdeyim, bu adam benden bile edepsiz.”
Serdar elini alnına koymuştu, “Ya dayı sadece bir kaç saat demiştim ya.”

“Ne be? Serdar’a bak sen, bizden edepsiz adam bizi mi beğenmeyecek. Ben bunun yanında edebin kralı seçilirim lan. Ne de olsa ben kayınbabama saygımdan-”
“Korundun!” dediler hep bir ağızdan.
“Evet. Korundum. Ayıp mı? Bu damatlarda o saygı da yok. Saygıda Nirvana’ymış da, yok edepte zirveymiş de... Peh! Korunmak önemli neticede, kayınbabanın gözünün içine baka baka ‘ben kızınla yatıyorum’ demenin alemi yok!”
Erdem bu adamı sevmişti, “Valla ben daha o mertebeye ulaşamadım, bir ulaşsam vanayı kapatacak tıkaç çok da sorun tamamen merkezi sistemde. Sisteme giriş yapamıyorum.”