SERSERİM BENİM * MUCİZE SERİSİ I -FİNAL

BÖLÜM 11 - HİÇ KISKANÇ DEĞİLİZ ÇOK ŞÜKÜR

KISA AMA ÇOK ATEŞLİ VE EĞLENCELİ BİR BÖLÜM OLDU :)

-*-

Odaya girdiklerinde Rojda hızla üzerindeki elbiseyi, "Ay sıktı. Anasını becersinler böyle elbiselerin, öf!" diye homurdana homurdana çıkardı ve aynı anda arkadan ona sarılan kocası ile gözlerini yumdu.
"Seni bir yere götürmemi ister misin?"
"Nereye? Daha şimdi geldik."

"Çok eğlenebileceğimiz bir yer. Canlı müzik yapıyorlar. Böyle sahilde falan. Süper bir yer."
Kadın saate baktı. Bire geliyordu, "Bu saatte mi?"
Adam da aynı yere bakıp güldü, "Zaten bu saatte başlıyorlar. Fazla uzak değil. Motorla hemen gideriz. Öyle kafe, bir mekan gibi düşünme."

"Peki," dedi ve üzerine bu sefer rahat bir eşofmanla beyaz bir tişört giymişti. Erdem de ona uyum sağladı ve ikisi birlikte çıktılar otelden. Sahil yolundaydılar ve Antalya'nın en ücra yerlerinde olduklarına emindi Rojda.
Yirmi dakika sonra adamın dediği yere geldiklerinde gözlerine inanamadı. "Aman Allah'ım burası muhteşem."
"Beğeneceği biliyordum."

Ormanlık alan denize sıfırdı, ağaçta renkli fenerler vardı ve yerde yine renkli minderler. Herkes özgürce yayılmıştı. Kumların üstünde yakılan ateşin başında bir grup isteklere göre şarkıları çalıp söylüyorlardı. Erdem karısının elinden tutup, bir mindere oturdu kızı da dibine çekip, ona sarıldı.
"Sen nereden biliyorsun burayı?"

"Bir iki kere motorlarla geziye gelmiştik. O zaman arkadaşlar getirmişti. Çok beğenmiştim."
"Hımm... Kızlarda vardı tabi."
Erdem başını geriye atıp kahkaha attı ve bakışlarını sonra kıza sabitledi, "Rojda sen beni kıskanıyor musun?"
"Saçmalama. Ne alakası var?"

"Güzel. Kıskanılmak çok hoşuma gitmez. Açıkçası boğar beni. Bu akşam bende saçmaladım kusura bakma, olmaz bir daha."
Rojda elini kaldırıp adamın hafif çıkan sakallı yüzünü okşadı. "Tamam, affedildin. Ayrıca bende kıskanılmayı sevmem, kıskanmam da!"
"Dans edelim mi?"
"Edelim..." dediği an adamın ellerinden yukarı çekildi ve birlikte ateşin etrafında dans eden çiftlerin arasına katıldılar.

Adam ellerini kızın tam kalçalarına yerleştirdi ve kendine çekip yapıştırdı. Rojda gülümsedi, "Belden aşağı mı oynayacağız Ülgen?"
"Evet bayan Ülgen, bir itirazınız mı var? Benim belden üstüyle çok işim olmadığı aşikar."
"Oooo..." deyip elini adamın ensesine koyup, hafifçe okşadı.
Erdem gözlerini yumup, başını kızın boynuna gömdü, "Bana bir kere izin versen... Sadece bir kere..."
"Ne için?"

"Seni becermem için tabiki Rojda..." diye sinir ve arzuyla hırladı. "Ondan sonra inan her şey muhteşem olacak. Bizim ilişkimiz çok sıradışı olmaz mı sence de?"
"Ne gibi?"
"Bana aşık mısın Rojda?"
Rojda birden adamı kendinden uzaklaştırıp gözlerine baktı adamın. Aşık mıydı? Elbette değildi... "Hayır tabi ki! Ben ve aşk?" dedi gülerek. "Saçmalama."

"Güzel... Bak ikimizde özgür insanlarız, özgürlüğü seven insanlarız. Neden denemiyoruz? Yani birbirimizde özgür olmayı... Delice sevişmeyi, her şeyi zirvede yaşamayı. Birbirimizi sıkmadan, boğmadan bir ilişki bence sana da bana da uyar. Ne de olsa ikimiz de özgürlüğümüze dokunulmasından hoşlanmıyoruz."
Rojda sadece dinliyordu onu. Olabilir miydi? Korkuyordu... Rojda ilk baştan tek bir şeyden korkuyordu. Aşık olmaktan. Bu adama tutulmaktan. Çünkü aşk çirkindi, aşk insanı yaralar, acıtırdı. Bir zamanlar yine onu terk eden aşk değil miydi? Bir enkazın altındayken çekip giden aşktı, ilk kaçan! Aşk korkakların, acizlerin işiydi. O yüzden aşka güveni de yoktu, ona ihtiyacı da...
Başını sağa sola salladı. "Oturalım mı? Yoruldum."
"Peki."

Erdem de yorulmuştu, ama bu kaçmalardan yorulmuştu, ofladı ve yerlerine geçtiler. Bir süre daha müziği dinlediler. Birbirlerinin gözlerinin içine bakarak şarkılar söylediler. O dakikalarda Rojda çok eğlenmişti. Dahası bu adama alışmaya başlamıştı ve bütün gece adamın söyledikleri dönüp durdu aklında. 'Bana bir kere izin ver...' 'Ondan sonra her şey çok sıradışı olacak...'Neden denemiyoruz?' hakikaten neden denemiyorlardı? Ne kaybederdi ki? Ayrıca kocasıydı o? Aşk olmadığı sürece sorun olmazdı...