"Mutlu görünüyorsun Caroline. " dedi Rebekah gülümseyerek odasının terasından ahenkle uçan kuşları izleyen Caroline'a. Caroline onlara özeniyordu. Özgürlerdi, mutlulardı ve en önemlisi yalnız değillerdi.
Caroline gibi degillerdi.
"Burası sizin sarayınız olabilir Rebekah.
Farkına varmamışsındır diye söylüyorum, burası yine de benim odam. Biraz daha kibar ve saygılı olmayı deneyebilirsin, inan bana çok zor değil."
"Kapıyı çaldım. Duymadın. Üzgünüm. Bir daha olmaz." Rebekah yalan söylüyordu. Kapıyı falan calmamıştı. Ama bu Caroline ile arasını bozmak için iyi bir zaman değildi.
"Pekala, öyle diyorsan."
"Seninle konuşmak istediğim bir şey var. Açık konuşmak gerekirse, senden istediğim bir şey var."
"Benim için bir şey yaptın ve hiç vakit kaybetmeden karşılığında bir şey istiyorsun. Hatırlatayım, bunu bana iyilik olsun diye yapmadın, kendin için yaptın. Yani sana borçlu değilim. "
"Biliyorum, biliyorum. Senden istememin nedeni bana borçlu olman falan değil. Sadece bunu isteyebileceģim başka hic kimse yok."
"Dalga mı geçiyorsun? İstediğin her şeye sahip olabilirsin. Parmağını şıklatman yeterli."
"Evet, ama bu öylece halledebileceğim bir mesele değil."
Caroline gözlerini devirdi. Rebekah'a asla ama asla yardım etmek istemiyordu. Ama gerçekten telaşlı görünüyordu. Rebekah'ın onun becerebileceğini düşüncesine bakılırsa çok zor bir şey değildi. Yapmak zorunda da değildi. Ama ne olduğunu bilmekte fayda vardı. İşine yarayacak bir şey olabilirdi.
"Ne yapmamı istiyorsun?"
"Benim için bir şey almanı. Klaustan."
Caroline'ın gözleri şaşkınlıkla büyüdü. Bunu yapacağını gerçekten düşünmüş olamazdı değil mi?
"Unut bunu Rebekah. Beni ne sanıyorsun sen? Yeterince dilim yandı."
"Caroline lütfen, mecbur olmasam senden böyle bir şey istemezdim. Ama bunu almak zorundayım."
"Öyleyse neden kendin almıyorsun?"
"Çünkü kaybolduğunu fark ederse aklına gelecek ilk kişi benim."
"Haksız da sayılmaz değil mi?"
"Ben alınca ne değişecek? Yine senden bilecek."
"O esnada ben gözünün önünde olacağım. "
"Baska birini bul Rebekah. Bunun bir parçası olmaya niyetim yok. Ayrıca eminim Klaus aptal değildir. Bir başkasına aldırmış olabileceğini düşünmesi çok uzun sürmeyecektir."
"Başkasını bulamam. Evet insanlara her istediğimi yaptırabilirim ama her ne kadar sadık olurlarsa olsunlar böyle bir şeyi yapmaya kimseyi ikna edemem. Klaus bunu da düşünür. Ve eğer ben o sırada yanında olursam şüpheli listesine girmem."
"Peki o listeye ben girersem?"
"Girmeyeceksin. Senin almak için kendini riske atacağın bir sey değil. Aklının ucundan bile geçmezsin. Ayrıca seni orada gözleriyle görse dahi ki söz veriyorum görmeyecek, sana asla dokunmaz."
"Üzgünüm ama sana yardım edemem. Ne olursa olsun böyle bir aptallık yapmayacağım."
"Caroline sana yalvarıyorum. Buna gerçekten ihtiyacım var. Öyle olmasa senden asla bunu istemezdim. Lütfen. Hiçbir sey olmayacak hiç kimse seni görmeyecek. Hayatına o gün hiç yasanmamış gibi devam edeceksin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOVE KEEPS YOU HUMAN
FanfictionKlaus ve Caroline. Onları hiç böyle görmediniz. Kimse bu kadar aşık olmadı. Ve bu kadar düşman. Onların aşklarına şahit olmaya hazır olun . Savaş ve aşk daha önce hiç bu kadar iç içe olmadı.