LOVE KEEPS YOU HUMAN

PUNISHMENT

Uzun, çok uzun bir aradan sonra yeni bölüm. Umarım hoşunuza gider. Öncelikle bir konuya açıklık getirmek istiyorum, bu konuda çok fazla mesaj aldım. Hayır Rebekah karakterinden nefret etmiyorum. Aksine çok seviyorum, hemde çok :) Kökenlerin en çok 3. sezondaki hallerini seviyorum ve bize 3. sezonda çizilen köken profillerini gerçekten çok  özlüyorum. Bu nedenle kökenleri biraz daha 3. sezondaki hallerine uygun yazmak istiyorum. Ve ben Rebekah'in 3 aşağı 5 yukarı böyle biri olduğunu düşünüyorum ve onu böyle seviyorum. 

"Onu seviyor muydunuz?" diye sordu Roya saçlarını taradığı Caroline'ın aynadaki yansımasına bakarak. Caroline ona göre zarifti.  Herkesin gönlünün kolayca kayabileceği duru bir güzelliği vardı. Tyler'ın onu sevmesine ve onun uğruna ölmesine şaşırmıyordu.

"Anlamadım? " diye yanıtladı Caroline bu ani, onu şaşırtan, beklenmedik soruyu.

"Tyler, onu seviyor muydun?"

"Onunla evlenme hayalleri kurmuyordum.  Gelecek planlarımın arasında yer almıyordu. "Caroline dürüstçe yanıtladı Roya'nın sorusunu. Tyler nişanlısıydı, tüm bunlar başlarına gelmemiş olsaydı büyük ihtimalle birkaç yıl içinde evlenmiş olacaklardı. Fakat Caroline ona karşı herhangi bir şey beslemiyordu. Onunla nisanlanmasının tek sebebi babasının öyle uygun görmüş olmasıydı. "Onu sevmiyordum."

"Ama onunla evlenmek üzereydiniz. "

"Evet, çünkü babam öyle istiyordu."

"Bu sizi korkutmuyor muydu peki? Sevmediğiniz biriyle evlenecek olmak.  Hayatınızı sevmediğiniz biriyle paylaşma düşüncesi. "

"Pek sayılmaz. Yani hiçbir zaman gerçekmis gibi gelmiyordu.  Onunla evleneceğim gün hakkında hiç düşünmemiştim. Bana öyle bir gün asla gelmeyecek gibi geliyordu."

"Neden bu nişanı engellemeye çalışmadınız?"

"Babamın bu evliliği asla gerçeklestirmeyecegini düşünüyordum çünkü. Benim istemediğim bir şeyi asla yapmaz gibiydi. Nisanlanacağımızı ilk öğrendiğimde itiraz ettim, fakat babam bunun beni korumak için olduğunu söyledi. Onun yanımda olamayacağı günlerin de geleceğini bu yüzden güvende olacağımdan, yanımda beni koruyabilecek birinin olacağımdan emin olmak istediğini, Tyler'ın bunun için doğru kişi olduğundan emin olduğunu söyledi. Dediğim gibi gerçekçi gelmiyordu, babamın istemediğimi anlayınca vazgeçeceğini düşünüyordum.  Bu yüzden üstlemedim. Kabullenmis gibi davrandim. "

"Ya işler umduğunuz gibi gitmeseydi?"

"Söz konusu ben olunca babamın en doğru kararı verdiğinden emin olduğum için kabullenirdim. Eğer o benim için gerçekten doğru seçenek olmasaydı babam asla benim onunla evlenmemi istemezdi."

"Babanızın onunla evlenmenizi giderken güvende olduğunuzdan emin olabilmek için istediğini söylediniz. Fakat Tyler sizi koruyamadı? Sizce de bu  durumda babanız sizin için yanlış olanı tercih etmiş olmuyor mu?"

"Tyler beni korumaya çalışırken öldü. Ve bunu yaparken bir an bile tereddüt etmedi. Başarsın veya başarmasın, sence de bu onu doğru seçenek, doğru insan yapmaz mı?"

Caroline konuşurken Roya'nın kasları inip kalkıyordu,  Caroline'ın söylediklerini kafasında tartıyordu, belliydi. "Bunları neden soruyorsun?"

"Haddimi astım, özür dilerim. "

"Hayır. Dürüst ol, bunları neden merak ediyorsun?"

"Bu saraya gelmeden önceki hayatımı düşünüyordum. Babam ailesine pek düşkün biri değildi. Babam ailesine hiç düşkün biri değildi. Ailenin her bir üyesi bakmak zorunda olduğu bir yüktü onun için. Bizi hep böyle görürdü, bizim için bir şeyler yapıyormus gibi varlığımızı başımıza kakardı. Halbuki normal bir babanın sahip olduğu tek bir sorumluluğu bile yerine getiren biri değildi. Beni henüz 14 yaşıma yeni girmişken hiç istemediğim bir adamla evlendirdi.  Adamı tanımıyordum bile. Muhtemelen o da tanımıyordu, nasıl biri olduğu umrunda bile değildi. Benim seçim şansım yoktu, bir şey söylemeye hakkım yoktu. Onun istediği olmak zorundaydı. Oldu da. Hiç olmak istemediğim bir yerdeydim artık. Bir eşyadan farksızdım, gülmeyi unutmuştum, yaşamayı unutmuştum, sevilmeyi unutmuştum, sevmeyi bile unutmuştum. Elijah gelene kadar hayatım berbattı. Bir kuyunun dibinden gökyüzünü izlemek gibiydi. Dışarda bir yerlerde hayatın varolduğunu, mutluluğun var olduğunu bilmek ama yalnızca bilmek gibiydi. Onu uzaktan, karanlığın en dibinden izlemek gibiydi."