LOVE KEEPS YOU HUMAN

ABDUCTION

Selam. Bu saatte bölüm eklemek hiç bana göre bir davranış degil ama buradayım. Bölümü yazmasam sıkıntıdan patlayabilirdim. O kadar sıkıldım ki tüm gün Cleverbot ile konustum ve ona bulusmayi teklif ettim ama beni reddetti. Ne kadar sıkıldığımı nottan anlayabilirsiniz. Neyse, sizden bol bol oy ve yorum istiyorum ve notumu daha fazla saçmalamadan sonlandırıyorum. Hata fazla olabilir, telefondan yazdım, ilk fırsatta düzelteceğim. İyi okumalar.

    Caroline sarayın karanlık ve kasvetli merdivenlerinden asağı inerken indiği her basamakta, attığı her adımda kalbinin ağırlaştığını daha iyi,daha derin hissediyordu. Yaşadıklarını,burada olanları,bu saraya geldiğinden beri gördüklerini düşündükçe buradan kaçmak onun için mecburiyet haline geliyordu.

Attığı her adım nefesinin kısılmasına neden olurken atında ezildiği korku garip bir biçimde, artacağına zaman geçtikçe giderek azalıyor yerini tanımlayamadığı garip bir hisse bırakıyordu. Belki Tyler'a, babasına ve Rebekah'ya gereğinden fazla çok fazla güveniyordu. Ama şuanki haline bakılırsa Rebekah onu sessizliğe gömülmüş saraydan çıkarıyordu. Ona güvenmek için elinde yeterince neden vardı.

Buradan kurtulacak olmanın verdiği sevinç ve Klaus' un elinden kaçacak olmanın verdiği korkuyla saraydan çıkmak için yürürken kendisini ilerde bekleyen sarı saçlı kadını gördü. Heyecanın arkasına saklanmış duygular gibi o da karanlıkta parlayan mavi gözlere doğru ilerlerken ailesini görecek olmanın verdiği mutluluğun, Heyecanın arkasına saklanan duygular bir bir su yüze çıkıyordu. Korku su yüzüne çıktıkça  sarayın derinliklerine gömülmüş cesetleri ona hatırlatıp  buradan kaçmaması gerektiğini fısıldıyordu. Aklına gelen bu düşünce içini ürpertmiş, türlerini diken diken etmişti. Gözünün önüne gelen düşünceler onu bu saraydan kaçmaya mecbur bırakıyordu.  Rebekah'nın yanına ulaştığında kızın mavi gözlerine şefkat ve sevgiyle bakıp ona hafifçe gülümsedi.

Rebekah gözlerine bakan kıza sahte bir gülümsemeyle bakarak ona hiç inanmadığı sözler sarf etti.

"Senin adına çok mutluyum Caroline. Bu sarayda kalmak zorunda olmadığın için, hayatının benimki gibi mahvolmayacağı için çok mutluyum.  Ailene, sevdiklerine kavuşacağın için çok mutluyum. Mutluluk senin için çanlarını çalıyor.  Eski, mutlu, güvenli hayatını geri kazanacaksın. "

Caroline Rebekah'ya sonsuz güvenirken söylediklerinin samimiyetinden zerre şüphe duymuyor, söylediklerine kelimesi kelimesine inanıyor ve onun da inandığını düşünüyordu.  Burada kaldığı kısacık sürede hayatı boyunca asla korkmayacağı kadar korkmuş, ailesini hiç özlemeyecegi kadar özlemiş ve belki de asla kazanamayacagı bir dost kazanmıştı. Tüm bu olanlar esnasında başına gelen en güzel şey, tek güzel şey Rebekah ile tanışmak olmuştu. Kocaman gülümseyerek ve Rebekah'nın aksine tamamen inanarak konuştu.

"Rebekah ben ne söylemem gerektiğini bilmiyorum. Sadece... Bu yaptığın için, bana verdiğin şey için, özgürlüğüm için, beni sevdiklerinme kavuşturduğun için, beni ondan kurtardığın için sana ölene dek minnettar kalacağım. Umarım sende benim kadar mutlu olabilirsin. "

Rebekah kendisine gülümseyerek bakıp ona iyi dileklerini sunan kızın sözlerini kafasında tartarken içinden " Ben de mutlu olacağım sadece sen görebilecek kadar uzun yaşamayacaksın'' dedi ve ona sevgiyle bakan kıza aynı masum ifadeyle konuşmaya çalışarak aklından geçenleri ,değiştirmeyi ihmal etmeyerek ona aktardı.

"Olacağım, bundan emin ol. Yalnızca sen bu sarayda bunu görecek kadar kalmak zorunda değilsin " dedi ve derin bir gülümsemeyle yüzüne hem sevinçli hem de hüzünlü bir ifade yerleştirip acı bir gülümsemeyle sözlerine devam etti. " Bu gece kabusun bitiyor. Bu gece buradan gidiyorsun." Sözlerine inandırıcılık katmak için tekrar duraksadı ve acı bir yutkunmayla cümlesini tamamladı. "Ve ben bu hayatta sahip olduğum tek dostum kaybedecegim.  Kendime yakın bulduğum ilk ve tek insana veda edeceğim, tek arkadaşımı onunla kahkahalar atıp iyi anılar geçirmeden uğurlayacağım.  Seninle daha iyi şartlar altında tanışmış olmayı dilerdim. " dedi gözünden akan bir damla sahte göz yaşını durdurmaya çalışıyor ama başaramıyor edalarında.