His Dark Side (COMPLETED)

Chapter 13

DAHIL sa liwag na humahaplos sa pisnge ko na nanggagaling sa bintana nagising ako. Napatingin ako sa paligid at nilibot ko ang aking paningin para hanapin si Keith pero wala akong nakitang Keith, Napatakip ako sa bibig ko ng maalala ko ang posisyon namin kagabi ni Keith.

Shet! Nakahiya.

Dali-dali akong bumangon at inayos ang higaan ko, Naghilamos muna ako at nagsipilyo bago bumaba.

Gosh ninety-forty na pala! Napa himbing naman ang tulog ko.

Naabutan ko sila na nagtatawanan sa sofa, kaya napangiti ako. Nawala ang ngiti ko at napalitan iyon ng gulat.

"Good morning, Sophie." Biglang sulpot ni Keith sa tabi ko kaya napatalon ako sa gulat.

"Shet, Keith." Gulat akong nakatingin sa kanya habang naka hawak sa puso ko. Delikado na baka tuluyang mahulog ang puso ko sa kanya tapos hindi niya sasaluin, naku durog! Choz lang!. "Ba't ka nanggugulat?" Tanong ko dito sabay hinga ng malalim.

"Kung ano-ano kasi iniisip mo, kaya hindi mo naman ako napapansin." Makahulugang wika nito na ikinalito ko. ano daw? Ha?

"Eh?" Tumawa lang ito at bumaba kaya sumunod ako sa kanya.

"Good morning, Everyone." Masiglang bati ni Keith sa kanila na ikinatataka naming lahat, anong nakain nito? E d sanaol masaya!

Lumapit kaming lahat sa kanya na ikinataka din nito, hinipo ko ang noo nito kung mainit ba o hindi.

"Ayos ka lang ba? May lagnat ka? Ikaw ba talaga si Keith?" Sunod sunod na tanong ko habang sinusuyo ang katawan nito.

"Grabe ka naman." Natatawang kinuha niya ang kamay ko na nasa noo niya. "Tsk, I'm okay, I'm not sick" Nakangiting ani nito sabay lagay ng kamay ko sa dibdib nito, ang lakas ng tibok ng puso niya!. Dahil sa gulat binawi ko ang kamay ko at umalis para uminom ng tubig.

Hindi pa man ako nakalayo ng magsalita si  Papa na ikinalaki ng mata ko. "Hmm, mukhang may nangyari kagabi na hindi naman alam ah?" May pang aasar na tanong ni Papa. Shet! Ano bang nangyari kagabi!?. Hindi kuna narinig ang usapan nila dahil Dali-dali akong umalis dun.

Nang mawala na ang kaba ko ay pumunta ako ng kusina para kumain. Kanina pa ako nagugutom!. Nang matapos akong kumain bumalik ako sa sofa kung saan ay nandun sila.

"Good morning pala pa" Ani ko sabay mano dito, bumati din ako kay Manang, nakalimutan ko pala kanina bumati tss!

"Good morning baby Sy" bati ko dito na bagong gising lang humalik ako sa pisnge, bumati din ito sa akin pabalik.

"Tssk, Ang unfair mo talaga, Lagi mo naman ako hindi binabati o kaya naman hindi napapansin." Nakasimangsot na ani ni Keith sabay walk out nito. Gulat akong napatingin kina Manang at Papa. Pati si Kuya Mike gulat na nakanganga ito, ngayon niya lang kasi ito nakita ang ganitong ugali ni Keith.

"Nyari dun?" Gulat kong tanong sa kanila.

"Nagtatampo, hindi mo daw binati." Natatawang wika ni Papa

"Kailangan ng suyo yun iha." Ani ni Manang na ikinahalakhak ni papa, napa hagikhik naman si Syrille. Natatawang napailing nalang ako sa mga sinabi nila. Napatingin kaming lahat kay kuya Mike ng mabulunan ito.

Nang maayos na ang lagay ni Kuya Mike lumabas ako para hanapin si Keith,  Naabutan ko itong nakasandal sa sasakyan habang nakapikit. Mas lalo siyang naging gwapo dahil sa reflect ng sinag ng araw sa mukha niya. Huminga ako ng malalim bago ko ito nilapitan.

Keith didn't know what had happened to him since yesterday he saw Jake and Sophie. Hugging each other.

Maganda naman ang tulog niya at gising pero bigla-bigla na lang pumasok sa isipan niya ang litrato nina Sophie at Jake na nagyayakapan.

Damn

"Goodmorning." Agad akong napabaling ng marinig ang boses ni Sophie kaya hindi ko maiwasan ang mapangiti.

"Walang kiss?" Pagbibiro ko dito. Tumaas naman ang kilay ni Sophie.

"Gusto mo ng halik?" Tanong nito na ikinagulat ko. "Suntok gusto mo?" Hindi ko maiwasan ang ma mangha sa dalaga.

Parang pinagsisihan ni Sophie ang ginawang puntahan ang binata dahil nagsisimula na naman itong nagloko. Kaya naisipan niya na lang na bumalik sa loob ng bahay.

"Hey, joke lang." Pagpigil ni Keith sa kanya. Tinaasan ko lang ito ng kilay. "Okay.'' Sabay taas ng dalawang kamay nito na hudyat na ako ang nanalo. "P-Pero wag ka munang aalis may sasabihin ako sayo." Sabay iwas ng tingin nito. Tumango lang ako sa kanya pero ang totoo niyan kinakabahan ako! Ang lakas ng kabog ng puso ko! Parang hindi ito mapakali.

"First, I just want to thank you, because you became my friend." hindi ko alam kung masaya ba ako dahil naging magkaibigan kami O masasaktan dahil hanggang kaibigan lang kami?. "Second, Thank dahil nakilala kita." Nakangiting wika ni Keith. 

Bakit parang iba ang pinapahiwatig nito sa akin?

"I am too, Keith masaya akong nakilala kita." sobrang saya ko dahil minahal din kita gusto kong sabihin iyon sa harapan niya pero ayukong masira ang pagkakaibigan namin dalawa.

"And I'm sorry if I hurt you." Malungkot na ani nito. Wala na ba talagang pag asa to? Hanggang kaibigan lang ba talaga? Gusto kong umiyak pero pinipigilan ko ang luhang gustong lumabas sa mga mata ko. Ayukong umiyak sa harapan niya, ayukong maawa siya sa akin!

"And Last, I just want to say that Claire is important to me," Ani ni Keith sabay hinga ng malalim nito. " Sophie Mahal K-"

"Stop!" hindi kuna pinatapos sapag sasalita si Keith dahil sa kirot at sakit ng dibdib ko hindi kuna din napinipigilang mapaluha. Para akong sinaksak ng paulit-ulit sa puso ko. Aalis na sana ako ng yakapin ako ni Keith sa likod.

"Please, Hear me out " May pakiusap na ani nito sa akin, umiling lang ako sa kanya. Hindi ko kayang pakinggan ang nararamdaman niya sa babaeng mahal niya, nasasaktan ako.

"Please, Keith,  just let me go." Naiiyak na ani ko nararamdaman kong umalis siyang sa pagyayakap sa akin. "I'm sorry, Keith.'' I'm sorry for loving you. I want to tell him that I love him pero wala akong lakas na loob para sabihin iyon sa kanya.

"S-Sophie, Take care of yourself. Can you do that for me? hmm?." humarap ako sa kanya, nakitang kong namula ang mata niya dahil sa pigil na luhang gustong lumabas dito. "Just promise me that when your fucking boyfriend hurts you, I will be the one who faced him." he said with a dark face.

"B-Boyfriend?" Natatakang tanong ko sa kanya.

"I know na matagal mo na siyang gusto" Malungkot na Ngiti nito sa akin. "I'm letting you go now, Sophie." he said with a broken voice. I'm with him right now umiiyak habang kayakap mo ang taong mahal mo simula nung una niyong pagkikita. I felt like it was a dream,  kung panaginip man ito gusto kong magising sa masamang panaginip.

"I love you." he said and kissed me on forehead, Parang nawala lahat ng sakit sa puso ko pero ang salitang iyon ay hindi ko ma intindihan, I love you?  magkaibigan pala kami, I love you bilang isang kaibigan. Ngumiti ako ng mapait at humarap kay Keith na nag Natatarantang nagpupunas ng mukha nito.

"Sorry, napuwing lang ako." Kunwaring sambit ko dito kahit hindi naman. "You know what?" Kuha ko sa atensyon niya. "It's crazy, because I don't even know when you became so important to me-" natatawang may halong lungkot sa mga tama na wika ko. "Keith, mag iingat din ah?. Tsaka salamat din and-" kuha ko nang attention niya. "I'm sorry for loving you." Huling salita ko sabay takbo palayo sa kanya. At sa wakas nasabi ko din sa kanya, I feel relief.  Pero ng dumating ako sa bahay, gulat at pagtataka na tumingin sila sa akin, ngumiti lang ako sa kanila at umakyat ng kwarto ko at nilock iyon.  Ayukong kausapin sila nahihiya ako.

Sana maging masya ka sa piling niya Keith
Masaya akong makita kang masaya ka
Okay ako ng makita kang okay ka

I don't want to lost him, if he don't love me back it's okay to me basta hindi lang masira ang pinagsamahan naming dalawa. Okay na iyon sa akin masaya na ako dun kahit iyon na lang ang kaya niyang ibigay sa akin.