Misja: Projekt Ohio

12

*1996, Columbus w Ohio*
*3 miesiące później*
Nastał maj, a z nim również i wiosna. Dziewczynki spędzały czas na powietrzu, a Daniel śpi. W tym czasie ich rodzice obmyślali jak utrzymać ich rodzinę.
- Jak znajdziemy tego Fury'ego? - pyta Alexei kiedy siedzą w biurze Meliny.
- Nie wiem. To jeden z najlepszych szpiegów w dziejach TARCZY. Trudno będzie go odnaleźć - mówi Melina.
- Musimy sprowokować sytuację. Sprawić, żeby się tym zainteresował i wyłonił się z cienia - mówi Alexei.
Sprowokować sytuację. To jednoznaczne z narażeniem ich rodziny na ujawnienie. Jeśli chcą się chronić, muszą się narazić.
- Wiem, że to nie to o czym marzysz, ale nie widzę innego rozwiązania - mówi Alexei dotykając jej policzka.
- Wiem - mówi Melina - tylko...obawiam się.
- Czego? - pyta Alexei.
- Boję się o dzieci - mówi Melina.
No tak. Natasha, Lena i Daniel. O nich też muszą myśleć. Nie mogą pozwolić, żeby coś im się stało. Ich bezpieczeństwo jest najważniejsze.
- Nie martw się. Nic im nie będzie - mówi Alexei.
- Mam nadzieję. Bo inaczej sobie nie wybaczę, jeśli stanie im się krzywda - mówi Melina.
- Nic się nie bój. Wszystko będzie dobrze. Będziemy wolni, obiecuję - mówi Alexei.
Niedługo później dziewczynki wbiegają do domu. Melina wyciąga z łóżeczka Daniela i chłopczyk siedzi w salonie z siostrami, a ich mama gotuje kolację. Po zjedzonym posiłku, wszyscy udali się na spoczynek. Melina usypia Yelenę i Daniela, po czym udaje się do pokoju Natashy.
- Mamo - mówi dziewczynka.
- Tak, skarbie? - pyta Melina.
- Kocham Cię - mówi Natasha - i chcę, żebyś to pamiętała jeśli wrócimy.
Serce Meliny jest w rozsypce. Ta dziewczyna wierzy, że wrócą do Czerwonej Komnaty. Chciałaby jej powiedzieć, że nigdy tam nie wrócą, ale nie może. Nie może jej tego powiedzieć dopóki plan jej i Alexeia nie wypali.
- Też Cię kocham, skarbie - mówi i całuje Natashę w czoło.
Po czym gasi światło w jej pokoju i wychodzi, i idzie do sypialni. Zasypia z myślą, że następne dni mogą być lepsze.