Misja: Projekt Ohio

15

*1996, Columbus w Ohio*
*2 tygodnie później*
Do drzwi domu Johnsonów ktoś puka.
- Nie spodziewałam się tu Ciebie, agentko May - mówi Melina schodząc do szeptu.
- Mam na imię Melinda - przypomina agentka - mam coś dla dzieciaków. Gdzie są?
- Natasha! Yelena! Daniel! - woła Melina.
Na dół schodzą tylko młodsi.
- Gdzie Wasza siostra? - pyta Melina.
- Powiedziała, że nie zejdzie - mówi Yelena.
- Co chcesz jej dać? - pyta Melina - przekażę jej.
- Nie ma potrzeby - mówi Melinda - sama się pofatyguję.
Daje Danielowi misia, a Yelenie kolorowankę.
- Powiesz mi gdzie jest pokój Twojej siostry? - pyta Yeleny.
- Na lewo od schodów, drugie drzwi po prawej - recytuje dziewczynka.
- Brawo - mówi Melinda i głaszcze ją po głowie.
Wchodzi po schodach na górę i idzie do pokoju Natashy.
- Czego Pani chce? - pyta rudowłosa.
- Musisz być Natasha - mówi Melinda - przyszłam Ci coś dać.
Podaje jej książkę. Natasha niepewnie ją odbiera.
- "Wilk i zając" - czyta powoli Natasha - co to?
- Taka bajka. O wilku, który próbuje złapać zająca - tłumaczy May.
- Dobrze brzmi - mówi Natasha.
- Pytaj - mówi May siadając na jej łóżku.

Natasha, z początku nieświadomie, przytula się do niej. Melinda jest tym trochę zaskoczona, ale po chwili przenosi dziewczynkę na swoje kolana.

- Możemy tu zostać? - pyta Natasha.
- Dopóki nic Wam nie grozi, to tak - mówi Melinda.

Natasha dotyka jej włosów.

- Hej, co robisz? - pyta May.
- Ładny kolor - stwierdza Natasha.
- Dzięki - mówi May - Twoje też są ładne.
- Kazali mi przefarbować je na blond zanim wyjechaliśmy. Żebym się nie wyróżniała - tłumaczy Natasha.
- To, że się wyróżniasz sprawia, że jesteś wyjątkowa - mówi May.
- Naprawdę? - pyta dziewczynka.

Melinda kiwa głową.

- Myślisz, że mama się zgodzi jeśli zapytam czy mogę przefarbować włosy na Twój kolor? - pyta Natasha.

May marszczy brwi.

- Czemu chcesz farbować włosy? - pyta.
- Bo lubię Twój kolor. To i tak farba. Po czasie, w końcu zejdzie - mówi Natasha.
- Wiesz, że jesteś bardzo mądra? - sugeruje May.
- Tak. Mama mówi mi to bardzo często - mówi Natasha i przytula się do agentki.
- To co? Idziemy na dół? Z książką? - proponuje May.
- Na rączki? - pyta Natasha.
- No, w porządku. Bierz książkę - mówi May i bierze rudowłosą na ręce.

Po czym schodzi z nią na dół.

- Jak Ci się udało? - pyta Melina.
- Talent - mówi Melinda.
Siada z Natashą na kanapie i obserwuje jak dziewczynka czyta. Przed zmrokiem zbiera się z powrotem, wcześniej żegnając się z dziewczynkami. Wsiada do samochodu i odjeżdża.