Stars,Moon and Our Promises[Complete]

Part-12(Zawgyi)

ခရစ္စမတ္ပိတ္ရက္က လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ဘဲ ကုန္ဆုံးခဲ့သည္။ ႏွင္းေတြကိုၾကည့္ရင္း ၾကယ္ေတြကိုေငးရင္း ၿပီးေတာ့....နဖူးျပင္ေလးကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာခိုးယူရင္းနဲ႕ဘဲ ဆယ္ရက္တာခရစ္စမတ္ဟာ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့သည္။ ခရစ္စမတ္မဟုတ္ေတာ့သည့္တိုင္ေအာင္ ကိုကို႔အိမ္ေရွ႕က ေမဘယ္ပင္မွာ ႏွင္းစက္ေလးေတြကတြဲလြဲခိုၾကဆဲ..။ ေနာက္ေန႕မနက္ဆိုရင္ဘဲ ေပက်င္းကို သူတို႔ျပန္ၾကရေတာ့မည္။

"က်ေနာ္ ဟိုေရာက္တာနဲ႕ အဲ့ကိစၥကို စီစဥ္လိုက္ေတာ့မယ္ ေမေမ"

အခန္းထဲမွာ ကိုကို႔ကိုမေတြ႕လို လိုက္ရွာေနတုန္း ဧည့္ခန္းဆီက ကိုကို႔အသံေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတို႔က ေကြးတက္သြားသည္။ ေရွာင္းက်န့္ဆိုတာ အသံေလးၾကားရ႐ုံနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကို ႐ူးသြပ္ေစနိုင္တဲ့လူသားရယ္ပါ။ ဧည့္ခန္းဆီသို႔ဆက္မသြားေတာ့ဘဲ နီေထြးေထြးႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက ဘာစကားေတြမ်ားၾကားရဦးမလဲဟုေတြးကာ တံခါးအကြယ္ေလးမွာ ဝမ္ရိေပၚရပ္ေနလိုက္သည္။

"သားက်န့္ သားခံစားခ်က္ေတြကို ေမေမသိေနတယ္ သားက်န့္ မ်က္ဝန္းက ညာလို႔မရဘူးဆိုတာ သိတယ္မလား"

"ဘာေတြမ်ားက်ေနာ္က ညာရပါ့မလဲ
က်ေနာ္က က်ေနာ့္စိတ္အတိုင္း ေ႐ြးခ်ယ္တာပါဘဲ"

ကိုကို႔က ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြကိုဖုံးကြယ္ရင္း ခပ္ဟဟရယ္ေသးသည္။ ကိုကိုက ဘာေတြကိုမ်ားေ႐ြးခ်ယ္ေနပါလိမ့္....။ ၿပီးေတာ့ ကိုကို႔ေမေမကေရာ္...ဘာကိုညာတယ္လို႔ထင္ေနရတာလဲ။

"ထားပါေတာ့...သားက်န့္သေဘာပါဘဲ ဒါနဲ႕ ဘယ္ေတာ့ေလာက္စီစဥ္ျဖစ္မလဲ"

"အင္း...က်ေနာ္ ေပက်င္းကိုေရာက္တာနဲ႕ လက္ထပ္ဖို႔စီစဥ္ေတာ့မယ္ အားတင္းကိုလည္း​ေျပာၿပီးသား"

ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားက မေမွ်ာ္လင့္ထားစြာဘဲ သူ႕ဆီကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကိုကိုက ကတိမတည္ခဲ့ဘူးဘဲကိုး...။ နားႏွစ္ဖက္ကိုအုပ္ထားတဲ့လက္ေတြကိုျဖည္ခ်လိဳက္ရင္း အေပၚထပ္က အခန္းဆီကို ဝမ္ရိေပၚျပန္လာခဲ့သည္။ တစ္ဆစ္ဆစ္နာေနတဲ့ ႏွလုံးသားကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားရင္း သူၿပဳံးလိုက္သည္။