Stars,Moon and Our Promises[Complete]

Final(Zawgyi)

ကလင္ ကလင္ ကလင္

ခပ္က်ယ္က်ယ္ထြက္လာတဲ့နာရီႏွိုးစက္သံေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲကႏွင္းလုံးေလးကလႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္လာတာမို႔ ႏွိုးစက္ကို ဝမ္ရိေပၚပိတ္ထားလိုက္သည္။ ဆြဲသြင္းခံထားရတဲ့ရင္ခြင္ထဲကေနအတင္း႐ုန္းထြက္ေနတာမို႔ တိုး၍ဖက္ထားလိုက္ေတာ့ ယုန္သူငယ္ေလးခမ်ာ မလူးသာမလြန့္သာ။

"ေမာင္ ငါ့ကိုလႊတ္ပါဦးလား
မနက္စာလည္းလုပ္ရဦးမယ္ေလ"

မနက္ခင္းရဲ႕ေတးသံသာအျဖစ္ေပၚထြက္လာတဲ့အၾကင္သူရဲ႕စကားကို မ်က္ကြယ္ျပဳရင္း သူမ်က္လုံးကိုအတင္းမွိတ္ခ်လိဳက္သည္။ တကယ္ဆိုမနက္ခင္းအေစာႀကီးရွိေသးတာမလား။

"အေစာႀကီးေလကြာ
ခုမွ မနက္6:00ရွိေသးတာ ေမာင့္အသည္းဦးပန္းရဲ႕
ျပန္အိပ္ေနာ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္"

ေခါင္းလုံးေလးကိုရင္ခြင္ထဲသြင္းၿပီး တင္ပါးေလးကိုပုတ္ေပးကာ ကေလးေတြေခ်ာ့သလိုေခ်ာ့ေတာ့ အိမ္သားခ်စ္သက္ေဝက သေဘာက်စြာရယ္သည္။ စီစီညံညံရယ္သံေလးေတြက ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့သူ႕အတြက္ ဘုရားသခင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အေကာင္းဆုံးလက္ေဆာင္။

"မဟုတ္ဘူးေလ ေမာင္ရဲ႕
မနက္စာလည္းလုပ္ရဦးမယ္ ၿပီးေတာ့..."

"ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္တာလဲေျပာပါ့ဦး ေမာင့္ကို"

ရင္ခြင္ထဲကေနျဖည္းျဖည္းခ်င္းလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းအုံးေလးကိုပိုက္ကာထိုင္ေနတဲ့ခ်စ္ရသူကို သူေမးလိုက္သည္။

"မင္းသိတဲ့အတိုင္းဘဲ
ကေလးေတြက မနက္အေစာႀကီးလာတာမလား အဲ့ေတာ့ ငါတို႔ကအဆင္သင့္ျဖစ္ေနရင္ပိုေကာင္းတာေပါ့ ေမာင္ရဲ႕"

သူဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ထိုင္ေနသည့္ခ်စ္ရသူရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္လိုက္ေတာ့ အလိုက္သိစြာဘဲ ရွည္သြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေတြက သူ႕နဖူးေပၚကဆံႏြယ္ေတြကို သပ္တင္ေပးလာသည္။ နဖူးျပင္ေပၚမွာဘဲေဝ့ဝဲေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းရွည္ေတြကိုဖမ္းဆုတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းၾကည္ေတြက ဝိုင္းခနဲ။

"ေမာင့္အသည္းဦးပန္းကို ေမာင္ခ်စ္လိုက္တာ"

သူ႕စကားအဆုံးမွာမ်က္ဝန္းေတြမွိတ္က်သြားတဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ေမတၱာေတြကိုအပိုင္စားရထားတဲ့ ႏွလုံးသားထဲကဘုရင္ေလး။ လက္ေခ်ာင္းႏုႏုေလးနဲ႕ သူ႕ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကိုလာညွစ္ေလေတာ့ သူပါ သေဘာတက်ရယ္မိသည္။