Dear Daddy, I Miss You [Daddy Series #03]

02

"Can you just shut your fvcking mouth Sunghoon, kumuha ka ng patis doon"

"Oo na! Init ng ulo mo, inaano ka ba? Under ka lang eh!"

For the nth time, I rolled my eyes out of annoyance. Kapag sila talaga ang kasama ko, it's impossible na maging peaceful ang buhay ko.

"Guys, can you please stop fighting? Wala tayo sa lugar natin for pete's sake!" I gently massaged my temple habang tulak ang push cart.

I don't really know why did I agree na sumama sa dalawang asungot na 'to. Tinawagan nalang ako bigla ni Jay para tulungan siyang mamili ng ingredients na inutos sakanya ni Samantha na bilhin.

"Ewan ko putangina, hindi na ata ako tatagal kasama 'tong si Sunghoon--oh shit" napamura si Jay nang mabutas ang hawak niyang sachet ng mayonaise. Tinawanan siya ng pinsan niyang si Sunghoon bago inilagay ang bote ng patis sa push cart na tulak-tulak ko.

"Put that back, bago ka mahuli. Bilis!" sulsol pa ni Sunghoon sa pinsan nito kaya napairap ako. No doubts, magpinsan nga sila. Parehong mga tanga.

As if namang matatakasan nila 'yan, puno ng cctv ang lugar na 'to so it's impossible na hindi sila mahuli.

Kung bakit ba naman kasi sa gamit itinutuon ni Jay ang galit niya, nakakasira tuloy siya. Tsaka isa pa, mayaman siya. He can pay for that naman so bakit ang laki-laki ng problema ni Sunghoon.

Tsk.

"Just pay for that nalang kaysa magtalo kayo, you're making a scene," inirapan ko silang dalawa at umiiling na naglakad papunta sa candy section ng grocery. Bigla ko kasing naalala si James, he loves chocolate so I'll buy him one. Hindi ko naman siya pinababawalan sa chocolate, I just have to control him from eating that kasi masyado niyang pinahihirapan ang yaya niya sa pag-aalaga sakanya everytime na kakain siya nito habang wala ako at may flight sa ibang bansa.

Kumuha ako ng isang balot ng sneakers at tsaka inilagay sa cart, ihihiwalay ko nalang ang bayad dahil baka may masabi nanaman ang magpinsan sa akin. Palibhasa kasi wala akong flight ngayon kaya nasama nila akong dalawa, pakiramdam ko tuloy ay nauto nila ako.

I was about to walk when I saw a kid struggling, he's jumping to reach the twix kaya lang hindi niya pa rin maabot kasi he's short. Well, I find it so cute kasi when I was a kid, I love twix too and gagawin ko ang lahat makuha lang ang gusto ko.

Naalala ko pa nga, my mom scolded me when we got home kasi nakipagaway pa ako sa isang bata sa grocery para sa isang balot ng twix.

Iyon nalang kasi ang natitira kaya handa akong makipag-away.

"Hey, what's the matter?" lumuhod ako para makapantay ko ang height ng bata. He slowly looks at me with his eyes full of tears. Halatang umiiyak dahil hindi maabot ang gustong chocolate.

Instead of answering me, he stare at me for a while before hugging me. I wasn't able to move, I feel like there's something wrong. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig.

"Da--"

"Jack!"

Napabitaw sa akin ang batang lalaki sa akin at tumakbo papunta sa direction ng isang lalaki.